Στη μεταδημοκρατία του Γ. Παπανδρέου

Άμισθος σύμβουλος προφητεύει θυσίες

Από την Καθημερινή

Του Νίκου Γ. Ξυδάκη

«Όσοι έχουν παιδιά 15 ετών μπορούν να ευελπιστούν ότι από τις θυσίες που κάνουν σήμερα θα ωφεληθούν τα παιδιά τους όταν θα πλησιάζουν στα τριάντα τους... Η αναγέννηση της ελληνικής οικονομίας σίγουρα θα πάρει πάνω από τρία χρόνια. Ίσως μισή γενιά, αν η γενιά είναι τριάντα χρόνια...». 

Η κασσανδρική, πλην όμως σαφής, πρόβλεψη ανήκει στον πρωθυπουργικό σύμβουλο Τομάζο Πάντοα - Σκιόπα, πρώην υπουργό Οικονομικών της Ιταλίας.

Ο κ. Σκιόπα λέει αυτό που ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του απέφυγαν επιμελώς να πουν στον ελληνικό λαό: την αλήθεια. Την αλήθεια για τη διάρκεια της κρίσης και την έκταση των θυσιών. Ο άμισθος σύμβουλος του πρωθυπουργού, άνευ πολιτικής νομιμοποίησης, άρα και άνευ πολιτικού κόστους, μπορεί να μιλήσει σαν τεχνοκράτης, οιονεί ουδέτερος, και να περιγράψει την κατάσταση όπως περίπου θα είναι τα επόμενα χρόνια.

Στην πραγματικότητα βέβαια, ούτε αυτός είναι ουδέτερος, αλλά σίγουρα δεν δεσμεύεται από προηγούμενες δηλώσεις, άρα είναι κατάλληλος για αγγελιαφόρος κακών μαντάτων: κανείς δεν θα τον πετροβολήσει. Αντιθέτως, ο λαός, ακόμη και στην κατάσταση σοκ και δέους που βρίσκεται τώρα, θα πετροβολούσε τον πρωθυπουργό του, τον ηγέτη που ψήφισε, αν ξεστόμιζε αυτά τα λόγια τώρα, ύστερα από αλλεπάλληλες μισοαλήθειες και μισοψέματα και ολόκληρα ψέματα, ύστερα από τόσες παλινωδίες.

Πόσος καιρός πέρασε από το «λεφτά υπάρχουν», από τον πρώτο προϋπολογισμό παροχών, από τα περίστροφα στο τραπέζι, έως τη σημερινή αποδοχή ότι η χώρα θα τελεί υπό διαρκή απειλή πτώχευσης και κρίση δανεισμού τα επόμενα 15 χρόνια; Μόλις ένας χρόνος πέρασε. Και την προφητεία της χαμένης γενιάς την ακούσαμε από έναν άμισθο σύμβουλο· μια πρόβλεψη με ιστορική σημασία για την Ελλάδα την ακούσαμε από ένα μη πολιτικό πρόσωπο, ένα, ας πούμε, «μη πρόσωπο» για την Ελληνική Δημοκρατία.

Το δημογραφικό ρήγμα της ερχόμενης 15ετίας στην πτωχευμένη και γηρασμένη Ελλάδα, τη διαρροή ταλέντων, τη διασπορά Ελληνόπουλων, την πληβειοποίηση της μεσαίας τάξης τα ακούμε από τα ανεύθυνα χείλη ενός άμισθου κ. Σκιόπα. Όχι από τα υπεύθυνα χείλη ενός αιρετού ηγέτη της δημοκρατίας. Άρα η αλήθεια παραμένει εν πολλοίς εκτίμηση, γνώμη, πρόβλεψη, προφητεία, οιωνοσκόπηση. Θα συμβεί; Δεν θα συμβεί; Καμία αμφιβολία.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, πήγε ένα βήμα παραπέρα: «Η έξοδος από την κρίση θα αφήσει πίσω της χαλάσματα και οπωσδήποτε δεν θα σημάνει επιστροφή στην εποχή της επίπλαστης ευμάρειας». Χωρίς φόβο πολιτικού κόστους, χωρίς πάθος άλλο πλην της υπεράσπισης των συμφερόντων της τάξης του, ο πρόεδρος του ΣΕΒ ζωγραφίζει με παρρησία το μέλλον: τίποτε δεν θα είναι όπως πριν. Θα είναι χειρότερο.

Είναι σαφές: στη μεταδημοκρατία του Γ. Παπανδρέου, δημοκρατία μετά την καταστροφή, τον ορίζοντα προσδοκιών, το φρόνημα, το ηθικό διαμορφώνουν άμισθοι σύμβουλοι, τεχνοκράτες, κομισάριοι. Πάντως όχι ο εκλεγμένος ηγέτης, όχι οι πολιτικοί· αυτοί απλώς παρίστανται, άβουλοι, μοιραίοι, δείλαιοι.