Από Τα Νέα 22.12.2010
Του Ι.Κ. Πρετεντέρη
Σήμερα, ημέρα ψήφισης του προϋπολογισμού, θα προτιμήσω να παραχωρήσω λίγο από τον χώρο μου στον Φιλίπ Ασκεναζί, οικονομολόγο, διευθυντή ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας της Γαλλίας και βασικό οικονομικό αρθρογράφο της Le Monde – με άλλα λόγια σε κάποιον που δεν είναι ούτε καμία δεξιάντζα του Σαμαρά ούτε κανένας ψηφοφόρος του Τσίπρα...
Στις 14 Δεκεμβρίου, στο κύριο άρθρο του στο οικονομικό ένθετο της εφημερίδας και υπό τον τίτλο Το Χρέος εναντίον της Δημοκρατίας, ο Ασκεναζί υποστηρίζει ότι όλο και περισσότερο, σε όλους τους διεθνείς και εθνικούς οικονομικούς οργανισμούς, χρησιμοποιείται για την κρίση που ζούμε ο όρος «window of opportunity» – σε ελεύθερη απόδοση: «παράθυρο στην ευκαιρία»... Τι σημαίνει αυτό κατά τον Ασκεναζί;
Σημαίνει «μια ιστορική περίοδο που επιτρέπει πολιτικά να περάσουν μέτρα τα οποία σε άλλες στιγμές θα ήταν αδύνατα. (...) Στο όνομα της κρίσης του χρέους μπορούμε να επιβάλουμε "διαρθρωτικές αλλαγές", ακόμη κι αν δεν έχουν καμία ευθεία σχέση με την ανάγκη αποκατάστασης των δημόσιων λογαριασμών».
Δεν είναι τυχαίο, σύμφωνα με τον Ασκεναζί, ότι αυτές οι «διαρθρωτικές αλλαγές» επικεντρώνονται σε όλες τις περιπτώσεις, και ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τής κάθε περίπτωσης, σε δυο ίδια ζητήματα: «λιγότερο κοινωνικό κράτος, περισσότερη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας». Και αναρωτιέται:
«Σε τι ακριβώς η κατάργηση του ορίου απολύσεων στις ελληνικές επιχειρήσεις θα βελτιώσει τη χρηματοοικονομική κατάσταση της χώρας; Και τι ρόλο στην αντιμετώπιση του χρέους θα παίξει η μείωση κατά 12% του βασικού μισθού στην Ιρλανδία;».
Υπενθυμίζοντας, ταυτοχρόνως, ότι «η Ιρλανδία ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που πήρε μέτρα λιτότητας και βλέπουμε το αποτέλεσμα. Διότι η κοινωνική υποχώρηση περιέχει έναν καθόλου μηδενικό κίνδυνο οικονομικής κατάρρευσης».
Καταλήγει, λοιπόν, λέγοντας ότι «οι θετικές επιπτώσεις των "διαρθρωτικών αλλαγών" που επιβάλλονται πηγάζουν πολύ περισσότερο από μια ιδεολογική πεποίθηση παρά από την οικονομική αλήθεια. Η ίδια η οικονομική επιστήμη είναι ανήμπορη απέναντι σε φαινόμενα τα οποία οι τρέχουσες θεωρίες της είναι ανίκανες να εξηγήσουν».
Με άλλα λόγια ο άνθρωπος υποστηρίζει ότι αυτού του τύπου οι γενικές συνταγές είναι (από επιστημονική άποψη) κυριολεκτικά στον αέρα κι ότι οι χώρες μας καλούνται να προκαταβάλουν ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος για ένα οικονομικό αποτέλεσμα εντελώς αβέβαιο και το οποίο ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει.
Νομίζω ότι αυτό ακριβώς είναι το θεμελιώδες πρόβλημα που θέτουν και το Μνημόνιο και ο προϋπολογισμός που θα ψηφιστεί σήμερα το βράδυ. Στη σοβαρή επιχειρηματολογία του Ασκεναζί, όμως, δεν άκουσα κανέναν συγκεκριμένο αντίλογο.
Αλλά, αν υπήρχε πραγματικός αντίλογος, λέτε να περίμεναν τον προϋπολογισμό για να τον διατυπώσουν;
με άλλα λόγια σε κάποιον που δεν είναι ούτε καμία δεξιάντζα του Σαμαρά ούτε κανένας ψηφοφόρος του Τσίπρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΒΡΑΙΟΣΙΩΝΙΣΤΗΣ ΟΠΩΣ Ο ΤΖΕΦΡΙ ΜΙΝΕΙΚΟ