Προεκλογικός πανικός

Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η προσπάθεια αλλαγής του κλίματος από τον πρωθυπουργό με την εξαγγελία στοχευμένων «παροχών» σε 400.000 ανέργους (επιδότηση θέσεων εργασίας γι’ αυτούς και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους) και σε 500.000 χαμηλοσυνταξιούχους (έκτακτη ενίσχυση με ακαθόριστες τις λεπτομέρειες) ενέχει μια θεμελιώδη αντίφαση. Στην πραγματικότητα αναιρεί το δίλημμα που ο ίδιος επιχειρεί να θέσει εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Όταν μια κυβέρνηση προτάσσει το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεοκοπία», τότε προφανώς υπερασπίζεται όλα τα μέτρα που μέχρι σήμερα έχουν ληφθεί (ακόμη και τα «άδικα», όπως στελέχη της τονίζουν ευκαιρίας δοθείσης), αλλά και όσα, όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Όλι Ρεν, θα έρθουν μετά τις εκλογές και την αναθεώρηση του ελλείμματος του 2009, η οποία... όλως τυχαίως θα ανακοινωθεί την επομένη του δεύτερου γύρου των εκλογών.

Επίσης υπερασπίζεται τις προβλέψεις του Μνημονίου, οι οποίες αποτελούν ανελαστικές δεσμεύσεις. Να θυμίσουμε μήπως ότι τα στελέχη της τρόικας έχουν προειδοποιήσει από το καλοκαίρι πως το 2011 θα είναι η σκληρότερη χρονιά για τους Έλληνες εδώ και δεκαετίες;

Ακόμη περισσότερο όμως η κυβέρνηση υπερασπίζεται τη διαρκή μάχη κατά του «διεφθαρμένου πελατειακού κράτους» και των επίσης διεφθαρμένων πελατών - υπαλλήλων του («μαζί τα φάγαμε, αφού σας διορίσαμε»). Πώς, λοιπόν, επιστρέφει ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε καταδικασμένες προεκλογικές «παροχές», και μάλιστα με λεφτά που όλοι πια γνωρίζουν ότι... δεν υπάρχουν; («Δεν υπάρχει σάλιο», όπως παραστατικά είχε πει στην τηλεόραση ο Λοβέρδος).

Ας μην το κουράζουμε. Η κυβέρνηση δείχνει σημάδια πανικού. Όπως είδαμε την προηγούμενη εβδομάδα, το ΔΝΤ έστειλε «ντιρεκτίβα» για εκλογές έως το φθινόπωρο του 2011 διότι έκρινε ότι, πέραν αυτού του ορίου, η βιωσιμότητα της κυβέρνησης απειλείται.

Όπως ίσως διαβάσατε στο χθεσινό «Π», ήδη αυτή η «οδηγία» έχει επικαιροποιηθεί και πλέον ο ισχυρότερος από τους επιτηρητές μας, αλλά και η ίδια η κυβέρνηση, εξετάζουν ακόμη και το ενδεχόμενο εκλογών την επόμενη άνοιξη, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι τέτοιου τύπου «συμβουλές» ή προβληματισμοί θα υλοποιηθούν σίγουρα.


Η σκληρή πραγματικότητα

Ποιο είναι όμως το περιεχόμενο αυτών των πρωθυπουργικών εξαγγελιών;

● Για το τι είναι η υπόσχεση περί επιδότησης θέσεων εργασίας, αρκεί να διαβάσετε ή απλώς να θυμηθείτε το χθεσινό κείμενο του Δημήτρη Μυ. Τίποτε περισσότερο.

● Όσο για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανέργων, περάστε παραπλεύρως, στην Αντριάνα, η οποία εξηγεί με λεπτομέρειες ότι πρόκειται απλώς για «ιδιωτικά συμβόλαια ανεργίας, την παροχή δηλαδή υγειονομικής περίθαλψης στους ανέργους» από «ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες με συμφωνία "πακέτο"». Ιδέα της Λούκας Κατσέλη, η οποία επεκτείνεται στο να αναλάβουν επιπλέον οι ασφαλιστικές εταιρείες τον «έλεγχο και την είσπραξη εισφορών», ώστε «να περιοριστούν τα φαινόμενα εισφοροδιαφυγής και εισφοροαποφυγής»!!!

● Κι αν, τέλος, ενδιαφέρεστε για την ενίσχυση των 500.000 χαμηλοσυνταξιούχων, μην φανταστείτε κανένα ποσόν πάνω από 100 εκατ. ευρώ – 200 ευρώ στον καθένα κι αυτά εφ' άπαξ, όταν η κυβέρνηση πρέπει να μαζέψει κάπου 18 δισ. έως το τέλος Φεβρουαρίου για να κλείσει τις μέχρι τώρα γνωστές τρύπες της.

Έλα όμως που αυτές οι τρύπες ίσως διευρυνθούν ακόμη περισσότερο! Όπως έγραψε χθες το Euro2day, εκτός από τα greek statistics του 2009 και της Ν.Δ., ενδέχεται να αναθεωρηθούν και στοιχεία του πρώτου εξαμήνου του 2010, καθώς, όπως αναμενόταν, οι Ευρωπαίοι κρίνουν πως ούτε αυτά που έδωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι αξιόπιστα.

Όλα αυτά όμως δεν φαίνεται να... πτοούν την κυβέρνηση, η οποία συνεχίζει να οικοδομεί την πολιτική της ατζέντα πάνω σε αυταπόδεικτα ψέματα και άτσαλες αντιφάσεις. Αδυνατεί ίσως να καταλάβει ότι όλα αυτά έχουν πλέον γυρίσει σαν μπούμερανγκ εναντίον της.


Τρέχουν και δεν φτάνουν

Με τη συντριπτική πλειονότητα των ερωτώμενων στις δημοσκοπήσεις να πιστεύουν πλέον ότι το Μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος, με την αξιοπιστία της στο ναδίρ, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, έναν μόλις χρόνο μετά τις βουλευτικές εκλογές και την επιβλητική νίκη της, βρίσκεται μισό βήμα πριν από την εξάντληση του πολιτικού κεφαλαιου της.

Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν, ενώ ξεκίνησε την κούρσα των αυτοδιοικητικών εκλογών θεωρώντας πως πάει να επιβεβαιώσει την πολιτική της υπεροχή, τώρα βρίσκεται περίπου «ίσα βάρκα ίσα πανιά» με τη Ν.Δ. Ένα κόμμα δηλαδή το οποίο, μόνο με αρνητική αντιπολίτευση, κινούμενο στο δημοσκοπικά ανυπόληπτο (για κόμμα εξουσίας) 20% και κάτι ψιλά, έναν χρόνο μετά τη συντριβή του, απειλεί να επιτύχει μια... θριαμβευτική ισοπαλία!

Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν δύο δικοί του αντάρτες σε Περιφέρειες (Αττική και Ιόνιο) απειλούν σοβαρά να νικήσουν τους επίσημους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ. Κι ένας ακόμη (ο Τατούλης στην Πελοπόννησο) προκαλεί εσωκομματικούς τριγμούς.

Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά όταν, ενώ είμαστε μόλις έξι μήνες υπό την τρόικα, ήδη η χώρα μετατρέπεται σε μακροοικονομικό, επιχειρηματικό, εμπορικό, ασφαλιστικό και εργασιακό νεκροταφείο.

Είναι ασφαλώς πολύ δύσκολο να προβλέψει κάποιος από τώρα τι θα γίνει στις κάλπες της 7ης και της 14ης Νοεμβρίου – και κάθε είδους πρόβλεψη κινδυνεύει να αποδειχτεί αναξιόπιστη. Όμως ο έκδηλος πανικός της κυβέρνησης και η αυξανόμενη ένταση στις γραμμές του ΠΑΣΟΚ δεν προοιωνίζονται τίποτε καλό για το κυβερνών κόμμα. Εν πάση περιπτώσει έχουμε δύο εβδομάδες μπροστά μας μέχρι το πρώτο άνοιγμα της κάλπης. Χρόνος ικανός για να συμβούν πάρα πολλά και άκρως ενδιαφέροντα...