Εξεταστική συγκάλυψης για την οικονομία

Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Τελικά η εξεταστική για την ελληνική οικονομία θα περιλάβει μόλις και μετά βίας την περίοδο 2007-2009 επιβεβαιώνοντας όλες τις επιφυλάξεις που διατυπώναμε την 1η Οκτωβρίου στο κείμενο με τον τίτλο Η εκστρατεία του Γιώργου κατά της... Goldman Sachs!

Με απλά λόγια ο πρωθυπουργός επιλέγει να αφήσει εκτός διερεύνησης όχι μόνο την περίοδο Σημίτη, κατά την οποία άνοιξε η φάμπρικα – με τη συμμετοχή της αμερικανικής τράπεζας – του μασκαρέματος, της, μετατροπής, απόκρυψης και χρονικής μετάθεσης μέρους του χρέους, η οποία άρχισε το 2000 με στόχο την απόκρυψη των πραγματικών δεδομένων και της ελληνικής οικονομίας και του ίδιου του χρέους ώστε να διευκολυνθεί η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ.

Η επιλογή αυτή όμως θα ήταν ευκολότερα ερμηνεύσιμη αν η πρόθεση του πρωθυπουργού ήταν απλώς να αφήσει στο απυρόβλητο την περίοδο Σημίτη – όχι από... πολιτικό έρωτα προς τον πρώην πρωθυπουργό, τον μακροβιότερο της μεταπολίτευσης, αλλά και επειδή ο ίδιος ήταν κορυφαίος υπουργός εκείνης της κυβέρνησης.

Όμως εδώ έχουμε την... παράξενη επιλογή να μένει εκτός ατζέντας και το μεγαλύτερο μέρος της διακυβέρνησης Καραμανλή – τον οποίο, αν θυμάστε, ο Γ. Παπανδρέου καλούσε, εντός και εκτός Βουλής, να «ματώσουν μαζί» για να παταχθεί η πολιτική διαφθορά.

Με δεδομένο μάλιστα ότι οι παράπλευρες μέθοδοι διαχείρισης των ελληνικών στατιστικών στοιχείων συνεχίστηκαν απρόσκοπτα και επί Ν.Δ. αλλά σταμάτησαν το 2008, η εξεταστική θα αφορά ένα μόνο μέρος από την περίοδο διακυβέρνησης του Καραμανλή.

Δεν φαίνεται όμως ότι η Goldman Sachs είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο αποφεύγεται η εξέταση ολόκληρης της δεκαετίας του 2000. Κι αυτό διότι μια τέτοια έρευνα ίσως έφερνε στο φως πολύ περισσότερα από τις λαμογιές στα λογιστικά δεδομένα. Όπως για παράδειγμα:

● Ότι η Ελλάδα, στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, με αρχικό χρέος 148,4 δισ. ευρώ, έφτασε να έχει πληρώσει 450 δισ. στους δανειστές της και παρ’ όλα αυτά να έχει αυξήσει το χρέος της κατά 155 δισ.! Άρα ο δανεισμός μας είναι επαχθής και άρα... διαβλητός με όρους διεθνούς δικαίου. Στοιχείο το οποίο θα απονομιμοποιούσε όχι μόνο τις επιλογές του παρελθόντος, αλλά και τη βιαστική επιλογή του Γ. Παπανδρέου για υπαγωγή στην τρόικα και το ΔΝΤ και πλήρη παράδοση της εθνικής κυριαρχίας.

● Ότι, παρ' όλα αυτά τα κερατιάτικα που έχει πληρώσει, στο τέλος του τριετούς «μηχανισμού στήριξης» η Ελλάδα θα χρωστάει κάπου 400-450 δισ. ευρώ!

● Ότι η είσοδος στο ευρώ – και μάλιστα σε μια απαράδεκτη ισοτιμία – απέβη καταστροφική για την ελληνική οικονομία.

● Ότι, παρά τις συνεχείς αιτιάσεις της κυβέρνησης προς τη Ν.Δ. ως αποκλειστικά υπεύθυνης για το κατάντημα της χώρας, στην πραγματικότητα έχουμε απόλυτη συνέργεια μεταξύ όλων των κυβερνήσεων: η συνέχεια του κράτους σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια...

Πολύ δυσάρεστη θεματολογία, και μάλιστα εν όψει του ξεκαθαρίσματος για το μοντέλο διαχείρισης του «ελληνικού προβλήματος». Την ώρα που τόσο στο μέτωπο Ε.Ε. - ΔΝΤ όσο και στο εσωτερικό της ευρωζώνης διεξάγονται μάχες χαρακωμάτων με επίκεντρο την «οικονομική διακυβέρνηση» της Ευρώπης και οι αντιθέσεις όχι μόνο μεταξύ χωρών και νομισμάτων, αλλά και στο εσωτερικό κάποιων πανίσχυρων ευρωπαϊκών κρατών όχι μόνον είναι σφοδρές, αλλά και διεξάγονται σε περιβάλλον πλήρους αβεβαιότητας.

Κυρίως όμως είναι δυσάρεστη η θεματολογία αυτή μπροστά στον δικαιολογημένο φόβο ότι οι ανακατατάξεις και οι μεταβολές στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι ίσως πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας το επόμενο διάστημα...