Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Αυτοοργάνωση: ελπίδα από τα κάτω



Από topontiki.gr

Επιτροπές κατοίκων, ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις, τοπικές πρωτοβουλίες, αυτόνομες κινήσεις ή συλλογικότητες, όπως θέλετε πείτε το, αλλά έχετε μάτια και αυτιά ανοιχτά γιατί πλέον ξεπηδούν σαν τα μανιτάρια με κυρίαρχο το σύνθημα «Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας». Πολλές από αυτές δεν είναι καινούριες αλλά αναζωογονούνται και συνεχίζουν με νέα φόρα, με καύσιμα την οργή ενάντια στα μέτρα και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου που δεν «σκύβει το κεφάλι» όταν διά της βίας του επιβάλλεται το άδικο. Ο κόσμος τριγύρω στις γειτονιές αυτοοργανώνεται και ανακαλύπτει ξανά το «μαζί», την κοινωνική αλληλεγγύη, την ανταλλαγή.


Απόψε στις 7 οι κάτοικοι Θησείου - Πετραλώνων, «πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικών απόψεων και κομματικών προτιμήσεων», καλούν σε λαϊκή συνέλευση στο Πάρκο Κορεατικής Αγοράς (Περσεφόνης και Πειραιώς, απέναντι από το Γκάζι). Όπως γράφουν στο κάλεσμά τους, η συμμετοχή όλων μας σε διαδικασίες αυτοοργάνωσης και διεκδίκησης μιας εναλλακτικής, δίκαιης κοινωνικής λύσης αποτελεί την ελάχιστη πολιτική πράξη που μπορεί όντως να μας οδηγήσει μακριά από τα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα που μας φορτώνουν».

Τις προάλλες η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας οργάνωσε έναν πολύ πετυχημένο ακτιβισμό σε σούπερ μάρκετ γερμανικής αλυσίδας προκαλώντας την αμηχανία της υπεύθυνης, η οποία μέσα στον πανικό της κάλεσε την αστυνομία! Μια ομάδα περίπου 35 ατόμων γέμισε καρότσια του σούπερ μάρκετ με προϊόντα, αλλά στον δρόμο προς το ταμείο τα παράτησε και αποχώρησε μαζικά δηλώνοντας ότι δεν έχει λεφτά να τα πληρώσει. «Άφησέ τα στο ταμείο» μέχρι να πέσουν οι τιμές είναι η πρότασή τους.

Η Πρωτοβουλία Πολιτών Καισαριανής το περασμένο Σαββατοκύριακο οργάνωσε διήμερο αλληλεγγύης και ανταλλαγής στην πλατεία της Καισαριανής και στο Σκοπευτήριο με ανταλλακτικό χαριστικό παζάρι και άλλες δράσεις και συζητήσεις.

Τα παραπάνω ενδεικτικώς αναφέρονται, γιατί υπάρχουν δεκάδες τέτοιες πρωτοβουλίες (και θα 'ρθουν κι άλλες όταν τα πράγματα θα σφίξουν ακόμη περισσότερο) με σύμμαχο το Ίντερνετ και τα μπλογκ που συμβάλλουν στην ενημέρωση και προβολή των δράσεων, χωρίς τα... «έγκριτα» σχόλια του Μεγάλου Καναλιού.

Αν μη τι άλλο το ότι δεν κλεινόμαστε στα σπίτια μας περιμένοντας φοβισμένοι να μας συμβεί το μοιραίο και βγαίνουμε να επανακαταλάβουμε δημόσιο χώρο, λέξεις και έννοιες που είχαν χάσει το νόημά τους ή τις είχαν οικειοποιηθεί άλλοι, όλα αυτά δεν μπορεί παρά να είναι το «ουδέν κακόν αμιγές καλού» της υπόθεσης...

Και αν διαβάζουμε τα μηνύματα σωστά, ο κόσμος με αυτόν τον τρόπο μοιάζει να αντιδρά προκαταβολικά στον κίνδυνο ηθικής εξαχρείωσης που συνεπάγονται η φτώχεια και ο φόβος. Θα φτωχύνουμε, ρε, αλλά δεν θα φυγομαχήσουμε...



1 σχόλιο:

  1. Η φτώχεια έχει πολιτισμό. Και επειδή ο πολιτισμός είναι περιρρέουσα ατμόσφαιρα, θα σας μιλήσω για την πραγματικότητα που βιώνω στην επαρχιακή πόλη που ζω.

    Τον τελευταίο καιρό, οι κάτοικοι από διάφορες γειτονιές και συνοικίες, έχουν αρχίσει να συσφίγγουν τις σχέσεις τους, με ενέργειες που αποσκοπούν στο κοινό καλό.
    Δεν περιμένουν πλέον το Δήμο, φερ΄ ειπειν: να καθαρίσει τα άδεια οικόπεδα ή τα χορταριασμένα πεζοδρόμια, μπαίνουν μέσα και τα καθαρίζουν οι ίδιοι.

    Ο Δήμος έχει συνειδητά απαξιώσει τις υπηρεσίες του (καθαριότητα, πράσινο, ύδρευση) με ανεπαρκή στελέχωση αυτών, "μεταθέτοντας" τους εργάτες σε υπαλλήλους γραφείου -φυσικά με την συναίνεση των τελευταίων- εκμαυλίζοντάς τους. Με αυτή την απαξίωση, οι σαλτιμπάγκοι που έχουν κάνει την πολιτική επάγγελμα, επιδιώκουν να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες αυτές.

    Έχουν λοιπόν απομείνει ελάχιστοι εργάτες "έξω" οι οποίοι, αν και κάνουν ηρωϊκές προσπάθειες να μαζέψουν π.χ. τα σκουπίδια, κανείς δεν τους αναγνωρίζει τους κόπους τους, παρά τους λοιδορούν κι από πάνω.
    Συγκλονιστικό περιστατικό αυτό του κηπουρού: κόβοντας τα χορτάρια με το μηχάνημα στο πάρκο της πλατείας, έφαγε κυριολεκτικά στα μούτρα σκατά και τον βρήκα να ξερνοβολάει αηδιασμένος και ταπεινωμένος. Τα κόπρανα αυτά προέρχονται κυρίως από αλλοδαπούς λαθρομετανάστες, οι οποίοι συχνάζουν πέριξ της πλατείας αναζητώντας τον επιούσιο. Περιμένοντας για δουλειά: στα θερμοκήπια, στα καρπούζια ή στις ελιές...

    Φυσικά και φταίει ο Δήμος που όντας αφιλόξενος, δεν έχει φτιάξει δημόσιες τουαλέτες και έχει μεταβληθεί το πάρκο της κεντρικής πλατείας, σε έναν απέραντο σκατοβολώνα! Το φουκαρά τον κηπουρό, κανένας δεν τον υπολογίζει κι έχει καταντήσει, ανέστιος των ανεστίων!

    Οι δημότες γνωρίζουν τα του οίκου τους, διότι η κοινωνία είναι μικρή κι όλα τα ευτράπελα μαθαίνονται. Δεν περιμένουν πλέον τίποτα από τους διοικούντες, έχουν αρχίσει να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Κατάλαβαν ότι οι αιρετοί άρχοντες ενδιαφέρονται κυρίως για την τσέπη και τη δόξα τους και δεν δίνουν μια, για την πόλη και τους ανθρώπους της.

    Κινήσεις ενεργών πολιτών, έχουν τώρα όλες τις κατάλληλες προϋποθέσεις για ν΄ αναπτυχθούν. Και θα αναπτυχθούν! Είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που τις σηκώνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή