Η πτώχευση της πολιτικής...

Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Εθνικά περιουσιακά στοιχεία αξίας 270 δισ. ευρώ (τόσα τα υπολογίζει) έβγαλε στο σφυρί αυτοπροσώπως ο... πρωθυπουργός (!) επισκεπτόμενος τον ναό του αεριτζίδικου χρήματος στην καρδιά της ισχυρότερης χώρας του κόσμου: τη Γουόλ Στριτ. Τόσο είναι το δημόσιο χρέος, λέει ψευδώς ο ίδιος, συνεπώς για να ρεφάρουμε ξεπουλάμε τα πάντα. Όχι τα ασημικά, όπως λέγαμε παλαιότερα, αλλά το ίδιο το σπίτι.

Γι' αυτό άλλωστε η κυβέρνηση ενεργοποίησε τη – γνωστή από χούντες και τριτοκοσμικές Μπανανίες – διαδικασία του fast track. Ώστε να μην ορθώνονται αχρείαστα νομικά, περιβαλλοντικά και άλλα εμπόδια. Δημόσια γη, διαχείριση υδάτων, περιοχές για τουριστική αξιοποίηση, ενέργεια (πράσινη ή όχι), υποδομές, μεταφορές και Κύριος οίδε τι άλλο θα πάρουν τον δρόμο προς πώληση ή εκμετάλλευση.

Κι όλα αυτά από μια κυβέρνηση η οποία «θύμωνε» όταν γερμανικές και άλλες φυλλάδες την καλούσαν να πουλήσει ελληνικά νησιά ή και την Ακρόπολη για να ξεχρεώσει.

Τι άλλο εξήγγειλε ο εκλεγμένος (για να είναι... πράγματι) πρωθυπουργός; Ότι δεν προσφέρει μόνο γη, αγαθά, υπηρεσίες και υποδομές, αλλά και ευέλικτο εργατικό δυναμικό (χωρίς εγγυημένο μισθό και σύνταξη φυσικά). Όλα στη διάθεση των «επενδυτών».

Ομολογία διάλυσης

Κι αφού ο ίδιος αυτός... πρωθυπουργός ονομάζει την πλήρη διάλυση και εκποίηση «χτύπημα της διαφθοράς», με επίκεντρο φυσικά το κράτος («προστατευτισμό» το ονόμασε για να το κατακεραυνώσει ενώπιον των εκλεκτών ακροατών του), το βγάζει από την οικονομική διαδικασία. Απόν από παντού. Και δεν το λένε αυτό οι άθλιοι και κακόπιστοι συκοφάντες της ηθικής κυβέρνησης των εξυγιαντών της δημόσιας ζωής και της οικονομίας. Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους το λέει:

● Μείον 1,406 δισ. ευρώ για την Υγεία το οκτάμηνο του 2010 συγκριτικά με το αντίστοιχο περσινό – την ώρα δε που οι φαρμακοβιομηχανίες, παρά τα συνεχή κυβερνητικά δώρα, απειλούν να σταματήσουν τις προμήθειες προς τα νοσοκομεία.

● Μείον 1,041 δισ. ευρώ σε δαπάνες μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο, με την τρόικα να απαιτεί και περικοπές στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα.

● Ρεκόρ (επίσημης) ανεργίας στο 11,8% και πραγματικής πολύ μεγαλύτερης, με ορίζοντα ακόμη και το ενάμισι εκατομμύριο μέσα στο 2011 – αυτό κι αν είναι... ευέλικτο και απαλλαγμένο από «βάρη» εργατικό δυναμικό!

● Κι επειδή το κράτος είναι διαφθαρμένο, δεν επιτρέπεται να διεκπεραιώνει τίποτε στην οικονομία. Αφού λοιπόν στρώνουμε το κόκκινο χαλί για τους ηθικούς και τίμιους «επενδυτές», στο πυρ το εξώτερον οι δημόσιες επενδύσεις. Κάπου 7 δισ. ευρώ είχαν δαπανηθεί από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων το περσινό πρώτο οκτάμηνο, αλλά μόλις 4,7 φέτος: «εξοικονόμηση» 33% και ήδη τρόικα και κυβέρνηση έχουν αποφασίσει ότι θα το μειώσουν κι άλλο.

● Το μαχαίρι όμως θα συνεχιστεί σε όλα τα επίπεδα, καθώς η τρόικα ζητάει μεγαλύτερη μείωση του ελλείμματος. Στο 8,1% ήταν ο στόχος, στο 7,6% το θέλει η αναθεώρηση του Μνημονίου, αλλά στο 7% ζητά η τρόικα να φτάσει το 2011. Και ο τρόπος γνωστός: μείωση των δαπανών, περικοπές, περαιτέρω ύφεση, κι άλλη ανεργία. Στόχοι πάλι η Υγεία, ξανά μανά η ασφάλιση, οι μισθοί, ο ΦΠΑ, οι φόροι στα καύσιμα και, βεβαίως, η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο «Καλλικράτης» του Ραγκούση θα περιφέρεται ως άλλος Γιάννης Αγιάννης επαιτώντας ακόμη και τα λειτουργικά του έξοδα.

● Με τα έσοδα υπό κατάρρευση, έρχεται και η περαίωση για να αποτελειώσει την... πάταξη της φοροδιαφυγής. Έτσι η ενάρετη κυβέρνησή μας, εκτός από τους συνήθεις φοροφυγάδες, θα αμνηστεύσει τώρα και όσους έκρυψαν μαύρο χρήμα μέσα από εικονικά ή πλαστά τιμολόγια. Χωρίς πλαφόν...

Τα λαμόγια όλης της επικράτειας θα ανάψουν λαμπάδες στον Παπακωνσταντίνου και τον Παπανδρέου. Και του χρόνου; Πού θα βρεθούν έσοδα από το... χτύπημα της φοροδιαφυγής; Έχει ο ένας και μοναδικός... Θεός: δηλαδή ο μαλάκας μισθωτός, συνταξιούχος και νομίμως φορολογούμενος.

Κι όλα αυτά για να μην έχουν επιτευχθεί οι δημοσιονομικοί στόχοι (που είναι από αμφίβολο έως απίθανο να επιτευχθούν), για να γκρεμίζεται η οικονομία και να κλείνουν κατά χιλιάδες οι επιχειρήσεις, για να συνεχίζουν τα επιτόκια δανεισμού να είναι σε δυσθεώρητα ύψη, για να συνεχίζει ο πλανήτης ολόκληρος να φωνάζει ότι θα χρεοκοπήσουμε, για να συνεχίζουν οι «επενδυτές» να μην αγοράζουν τίποτε – ούτε καν τις τράπεζες, αν δεν τις πάρουν κοψοχρονιά.

Κι όμως, τα πλάνα της τηλεόρασης φωτίζουν μόνο τους... φορτηγατζήδες.

Το Βατερλώ του Σαμαρά

Κάπως έτσι μάλλον η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η κοινωνία πρέπει να μην υποφέρει άλλο. Ότι πρέπει να πουλήσει και να πουληθεί για να πάψει να βασανίζεται.

Όταν, πολύ σύντομα, γίνει εντελώς «ευέλικτη», όταν η Υγεία, η Παιδεία, η Ασφάλιση, η Αυτοδιοίκηση θα έχουν καταρρεύσει, όταν η ίδια αυτή κοινωνία θα βυθίζεται στην απόγνωση, όταν μετά βίας θα έχει διασωθεί ένα μικρό μέρος από τη «διανοούμενη» παρασιτοκρατία για να συνεχίσει να βδελύσσεται οποιοδήποτε «κοινωνικό», «λαϊκό» ή άλλο δικαίωμα, ακόμη κι αυτό στην επιβίωση, τότε θα έρθουν οι «επενδυτές».

Άλλωστε αυτή δεν είναι ιδέα μόνον του εκλεγμένου «πρωθυπουργού», αλλά και του εκλεγμένου – με λαϊκές διαδικασίες – αρχηγού της αξιωματικής «αντιπολίτευσης». Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν είναι η συνταγή του;

Αφού μας είπε τόσες φορές ότι αυτός θα έκανε λίγο καλύτερα όσα ήδη ο Παπανδρέου έχει υλοποιήσει ή απλώς δρομολογήσει, ο Σαμαράς ομολογεί ότι το ξεπούλημα (αυτός το λέει... «αξιοποίηση») της δημόσιας περιουσίας θα μας απάλλασσε από τα βάρη της ύφεσης και θα έφερνε την «ανάπτυξη». Ατυχώς γι’ αυτόν, ο νεανικός του φίλος ήδη το εξήγγειλε και θα προλάβει να το εφαρμόσει.

Τι θα του μείνει, λοιπόν, εκτός από τον σκυλοκαυγά εντός της δεξιάς πολυκατοικίας; Μόνον η ελπίδα ότι ο κόσμος κάποια μέρα θα αποφασίσει να αλλάξει πρωθυπουργό σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσει ό,τι σώζεται ακόμη. Τίποτε άλλο, τουλάχιστον προς το παρόν...

Μετατροπή σε Τρίτο Κόσμο

Την ώρα που η Δεξιά και η Αριστερά πολυδιασπώνται υπό το βάρος εφ’ ενός της αποτυχίας και της διαφθοράς και αφ’ ετέρου της έλλειψης σαφούς, κατανοητής και υλοποιήσιμης πρότασης, ενώ το ένα τρίτο των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, δείχνει να το εγκαταλείπει απογοητευμένο από την οικτρή διάψευση των τελευταίων του ελπίδων, η πολιτική περνάει σε βαθιά κρίση.

Το πολιτικό σύστημα, έχοντας συμπαρασύρει στη διάβρωση, τη σήψη και τη διάλυση τον κοινωνικό ιστό, πνέει τα λοίσθια ανησυχώντας σοβαρά για την επιβίωσή του.

Η εξαγγελία του Παπανδρέου από τις ΗΠΑ για το ξεπούλημα ολόκληρης πλέον της χώρας – και μαζί του λαού που την κατοικεί – σηματοδοτεί το τέλος της πολιτικής όπως τη γνωρίσαμε εδώ και αρκετές δεκαετίες.

Κι αυτό διότι η πλήρης μετατροπή της οικονομίας σε παράσιτο εξαρτημένο από ανεξιχνίαστης προέλευσης «επενδύσεις», η πλήρης μετατροπή της σε μια τριτοκοσμικού τύπου «οικονομία των υπηρεσιών», χωρίς παραγωγικό υπόβαθρο, χωρίς πολιτική αυτονομία και με την εθνική κυριαρχία εκχωρημένη με την υπογραφή της κυβέρνησής της και την ανοχή της αντιπολίτευσης, μπορεί να εγγυηθεί μόνο διάλυση, εξανδραποδισμό και αλλεπάλληλες πτωχεύσεις.

Εξ άλλου σε καμιά χρεοκοπημένη χώρα δεν γίνονται ξένες επενδύσεις με αναπτυξιακή προοπτική προς όφελός της – κι όποιος έχει έστω ένα παρόμοιο παράδειγμα καλείται επειγόντως να το καταθέσει.

Κατά κανόνα το αμέσως επόμενο βήμα είναι η λεηλασία των εθνικών πόρων και της εθνικής περιουσίας, μέχρι κάποτε κατεστραμμένες υποδομές και ερείπια να επιστραφούν προς ανασυγκρότηση στο ίδιο αυτό χρεοκοπημένο κράτος, με κόστος απείρως μεγαλύτερο απ’ αυτό που θα καταβαλλόταν προ χρεοκοπίας.

Ο φερετζές της υποτέλειας

Χωρίς εσωτερική παραγωγή, ζήτηση και ρύθμιση, χωρίς έρευνα και δημόσιες επενδύσεις, χωρίς περιουσία, χωρίς δυνατότητα άσκησης οικονομικής πολιτικής, στο έλεος των ευκαιριακών λυμεώνων, με τον ευκαιριακά και παρασιτικά παραγόμενο πλούτο να διαρρέει με επιταχυνόμενο ρυθμό εκτός Ελλάδος αντί να επανεπενδύεται παραγωγικά, κανένα κράτος δεν μπορεί να μιλάει όχι μόνο για ανάπτυξη, αλλά ούτε καν για επιβίωση. Το πολιτικό και οικονομικό «σχέδιο» λοιπόν των δύο κατ’ εξοχήν κυβερνητικών κομμάτων, που τόσο πολύ συγκλίνει, οδηγεί απευθείας σε καταστροφή.

Ενόσω, όμως, καμιά άλλη πρόταση δεν έχει με σαφήνεια και συγκεκριμένο σχέδιο κατατεθεί, καμιά πολιτική διαχείριση δεν θα μπορεί να σταθεί πάνω στα παραγωγικά και κοινωνικά ερείπια. Η άσκηση εθνικής πολιτικής, συνεπώς, η οποία ήδη έχει οικειοθελώς περιοριστεί, σε κυβερνητικό και οικονομικό επίπεδο, στη διεκπεραίωση των εντολών της επιτήρησης, είναι πλέον μια πολύ δύσκολη υπόθεση.

Ακόμη περισσότερο αναμένεται να αποδυναμωθεί με την εφαρμογή της σχεδιαζόμενης «οικονομικής διακυβέρνησης» που αναμένεται να αποφασίσει η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. στα τέλη Οκτωβρίου, με τη διαμόρφωση των εθνικών προϋπολογισμών από τη Γερμανία και τους ελεγχόμενους από αυτήν τεχνοκράτες, αλλά και την αυτοματοποίηση των ποινών, που θα σηματοδοτήσουν την πλήρη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.

Με όλα τα παραπάνω ως δεδομένα, με τους αμφίβολης προέλευσης «επενδυτές» υπεράνω του νόμου, άρα με το δίκαιο ιδιωτικοποιημένο και στη διάθεση του κάθε τυχάρπαστου, είναι βέβαιο ότι αντιλήψεις τύπου Γιανναρά, οι οποίες βλέπουν το Μνημόνιο ως εργαλείο θανάτου της «κομματοκρατίας», θα δικαιωθούν στο έπακρο: όχι όμως διά του... θανάτου της «κομματοκρατίας», αλλά διά του θανάτου της πολιτικής.

Διότι τα κόμματα, ιδιαιτέρως τα «κόμματα εξουσίας», είτε με τη σημερινή είτε με μια αναγκαστικά παραλλαγμένη μορφή, θα συνεχίσουν να αποτελούν τον φερετζέ της νομιμότητας και το μέσο νομιμοποίησης όχι μόνο του εξανδραποδισμού, αλλά και των κυβερνήσεων «γκαουλάιτερ» επιχειρηματιών και τεχνοκρατών, τις οποίες ο ίδιος αυτός... διανοούμενος ονειρεύεται και προτείνει.

Αυτό που δεν θα υφίσταται, αν όλα πάνε έτσι όπως φαίνεται να τα ονειρεύονται τα ίδια τα κόμματα εξουσίας, είναι η ίδια η χώρα, ως πεδίο και υποκείμενο της όποιας πολιτικής δραστηριότητας. Έτσι όσοι πλούτισαν, διέφθειραν, κατέστρεψαν, υπερχρέωσαν και εν τέλει ξεπούλησαν στο όνομα της δικής τους αναπαραγωγής, θα συνεχίσουν να «διαχειρίζονται», έστω ως ευτελισμένοι υποτελείς, τα ερείπια που δημιούργησαν.

Με τον ελληνικό λαό και τη δημοκρατία να αποτελούν τα μόνα σίγουρα θύματα...