Εντιμότητα α λα καρτ και συλλογική ενοχοποίηση

Το σκίτσο του Soloup δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι 16.9.2010

«Η απάντηση σε όλους αυτούς που μας ρωτάνε "πού τα φάγατε τα λεφτά" είναι μία: "Σας διορίζαμε για χρόνια, τα φάγαμε μαζί, ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος"».

Τάδε έφη Θεόδωρος Πάγκαλος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, χθες. Σε πολλούς ίσως δεν προκαλεί εντύπωση, ίσως δικαίως αν σκεφτούμε το επικοινωνιακό μπαράζ συλλογικής ενοχοποίησης της κοινωνίας που έχει εξαπολυθεί εδώ και μερικούς μήνες από το σύνολο των ΜΜΕ και κυβερνητικά στελέχη, με κορυφαίο φυσικά τον... Πάγκαλο.

Με άλλα λόγια... «κι εσείς τα αρπάξατε από τη Siemens, τα δομημένα ομόλογα, το Βατοπέδι κ.λπ.» λέει ο κύριος αντιπρόεδρος προς την ελληνική κοινωνία. Κι ας ψάξουμε μεταξύ μας παραδείγματα ανθρώπων που πήραν εταιρικές ή και μαφιόζικες χορηγίες είτε για να κατέβουν σε εκλογές είτε για να παντρέψουν τα παιδιά τους είτε για να εξοπλίσουν το παλάτι τους. Ακόμη και τον Καραβέλλα κάποιοι από εμάς τον φυγαδεύσαμε στη Λατινική Αμερική.

Ας είμαστε όμως τίμιοι με τους εαυτούς μας. Η άρνηση της συκοφαντίας του Πάγκαλου δεν σημαίνει πως η κοινωνία δεν έχει μεγάλο ποσοστό διαφθοράς ή ότι είναι άμοιρη ευθυνών για το κατάντημα της χώρας. Κάθε άλλο. Απλώς είναι τουλάχιστον αστείο – ή, μάλλον, εξοργιστικό – άνθρωποι που έχουν κυβερνήσει αυτήν τη χώρα επί δεκαετίες να εμφανίζεται πως έχουν τις ίδιες (ή μήπως... λιγότερες;) ευθύνες με αυτούς που σήμερα περνούν από τον πάγκο του χασάπη, που χάνουν τις δουλειές τους, που κλείνουν τα μαγαζιά τους, που κάθε μέρα με χίλιους δύο τρόπους πτωχεύουν.

● Δεν μπορεί ένας πολίτης που βλέπει τη ζωή του να γκρεμίζεται να θεωρείται ένοχος με όσους εφαρμόζουν α λα καρτ (ή... ποτέ) τη Δικαιοσύνη στους εαυτούς και το σινάφι τους. 

● Δεν μπορεί στις εξεταστικές να χαϊδεύουν τα μεγάλα σόγια και να πιάνουν τα λιμά. 

● Δεν μπορεί οι άνθρωποι των πρωθυπουργών να παραδέχονται ότι πήραν λεφτά από εταιρείες ή να μπαίνουν στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης και οι ίδιοι οι πρωθυπουργοί να... παρακαλούνται να απαντήσουν δι’ υπομνημάτων ή να μην καλούνται ποτέ.

● Δεν μπορεί να κατηγορείται συλλήβδην ολόκληρη η κοινωνία για διαφθορά από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της και την ίδια ώρα να απαλλάσσεται η φοροδιαφυγή μέσω των άθλιων «περαιώσεων».

● Δεν μπορεί, στο πλαίσιο αυτών των «περαιώσεων», τα μπλοκάκια να πληρώνουν περισσότερο από τους μεγαλοφοροφυγάδες.

Τίποτε απ' όλα αυτά και άλλα πολλά ακόμη – που δεν είναι της στιγμής – δεν δικαιώνει τον Πάγκαλο και κανέναν άλλο «Πάγκαλο». Κανένας, από τους αστέρες της πολιτικής μέχρι τους πιστούς υπηρέτες τους στα ΜΜΕ, δεν μπορεί να εκστομίζει επιλεκτικά τέτοιου είδους ηλιθιότητες περί διαφθοράς απλώς και μόνο για να συκοφαντήσει όποιον στέκεται απέναντι στις καταστροφικές επιλογές της χειρότερης κυβέρνησης που γνώρισε η χώρα από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Πριν από κάμποσο καιρό, στις 27 Απριλίου 2010, σε ένα ανάλογο κρεσέντο κυνισμού και συκοφάντησης εκ μέρους κυβέρνησης και ΜΜΕ, το Ανεμογκάστρι είχε δημοσιεύσει ένα κείμενο με τίτλο Ο φασισμός της «συλλογικής ευθύνης». Νομίζω πως είναι κάτι παραπάνω από επίκαιρο, ακόμη και ύστερα από τόσο καιρό. Το προτείνω πάλι, για όσους τουλάχιστον δεν το είχαν δει τότε...