Η χώρα σε συμπληγάδες

Ως συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης έρχεται η ανάλυση από Το Ποντίκι που συνοδεύει τα περί πετρελαϊκού κοιτάσματος στο Καστελόριζο. Δείτε απλώς, με δεδομένο ότι η εφημερίδα κυκλοφόρησε την Τετάρτη, πόσα απ’ όσα έγραψε επιβεβαιώθηκαν μέσα σε λίγες ώρες – επισημαίνω τα περί εξοπλισμών και εμπλοκής του ΔΝΤ στην επιτήρηση της Ελλάδας... Και κάτι τελευταίο, το οποίο όμως είναι το σημαντικότερο όλων: Διαβάστε όλα όσα ακολουθούν υπό το φως της επαναλαμβανόμενης δήλωσης του... πρωθυπουργού της χώρας: «Εχει αφαιρεθεί κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας» (εξ αιτίας της κατάστασης της οικονομίας!). Πόσο τραγική ομολογία τού ότι αυτή η κυβέρνηση είναι μια Κυβέρνηση... περιορισμένης ευθύνης!

Η σημερινή αποκάλυψη του «Π» για τον εντοπισμό μεγάλου και αξιοποιήσιμου πετρελαϊκού κοιτάσματος στην περιοχή του Καστελόριζου δεν είναι μια... χαρμόσυνη είδηση. Αντιθέτως έρχεται σε μια πολύ δύσκολη στιγμή να υπογραμμίσει όλο το εύρος της πολυεπίπεδης κρίσης της χώρας μας, η οποία – ας μη γελιόμαστε – δεν είναι μονοσήμαντα δημοσιονομική, όπως μάλλον επιχειρούν πολλοί να μας πείσουν το τελευταίο διάστημα.

Ίσα ίσα που, όπως εύκολα διαπιστώνετε από τη συνεχή αναλυτική παρουσίαση του «Π», αλλά και από την ειδησεογραφία και τις αναλύσεις σε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ, η δημοσιονομική κρίση της Ελλάδας είναι ένα μόνο μέρος ευρύτερων παιχνιδιών, με κορυφαία τη σκληρή μάχη μεταξύ δολαρίου και ευρώ τόσο στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής ηπείρου όσο και διεθνώς.

Αυτή η αποκάλυψη του «Π» όμως έρχεται να φωτίσει τη σοβαρότερη διάσταση, αυτή που επιμελώς είτε περνάει σε δεύτερο πλάνο από αδυναμία κατανόησης είτε αποκρύπτεται σκοπίμως: η χώρα μας στερείται προσανατολισμού, στρατηγικής και στόχου σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο υπάρχει και λειτουργεί στην περιοχή της, στην Ευρώπη, στις συμμαχίες της και στον κόσμο.

Είναι όμως τόσες οι παράμετροι της ελληνικής κρίσης, ώστε είναι ν’ απορεί κανείς με τη ρηχότητα με την οποία προσεγγίζεται τόσο από τον πολιτικό κόσμο όσο και από τα ΜΜΕ. Μια μικρή γεύση αυτής της παραζάλης και μια απόδειξη του πόσο αλληλένδετα είναι τα «κομμάτια» που συνθέτουν την ελληνική κρίση μπορούμε να έχουμε εν περιλήψει. Άλλωστε όλες οι παράμετροι αναλύονται εκτενώς τόσο στο παρόν δισέλιδο όσο και στις σελίδες 3 και 49. 

Απ’ την Κύπρο ώς τη Θράκη

1. Η επιβεβαίωση περί του πλούσιου πετρελαϊκού κοιτάσματος μας βρίσκει σε δυσχερή θέση ως προς τις ελληνοτουρκικές διεκδικήσεις, αφού συμπίπτει χρονικά με την απόπειρα της Τουρκίας να επεκτείνει και σε κατοικημένα ελληνικά νησιά το καθεστώς των «γκρίζων ζωνών». Ολόκληρο το καλοκαίρι του 2009 ο φόβος ενός θερμού επεισοδίου με την Τουρκία ήταν κάτι παραπάνω από σοβαρός.

Πλέον το ενδεχόμενο αυτό έρχεται ακόμη πιο κοντά, καθώς ήδη είναι προφανές το οικονομικό επίδικο: το πετρέλαιο βάζει επί τάπητος και ανοιχτά το θέμα της συνδιαχείρισης του Αιγαίου.

2. Δεδομένου ότι το κοίτασμα του Καστελόριζου εντοπίζεται δίπλα σε αυτό νοτίως της Κύπρου, κανείς δεν μπορεί πια να αμφισβητήσει – όπως σκοπίμως γινόταν επί χρόνια στο εσωτερικό της χώρας – ότι η μοίρα της Κύπρου και του Αιγαίου είναι κοινή. Ο σχεδιασμός της Τουρκίας εδώ και πολλά χρόνια ήταν ξεκάθαρος, αλλά πολλοί στην Ελλάδα έκλειναν τα μάτια στο όνομα του κατευνασμού της Άγκυρας και της... «ελληνοτουρκικής φιλίας».

Τώρα, πόσο... μακριά είναι η Κύπρος; Και πόσο «ανόητοι» οι Τούρκοι, που συγχρόνως εντείνουν τη δραστηριότητά τους στη Θράκη;


Οικονομία και συνδιαχείριση

3. Για την ηπιότερη αντιμετώπιση του ελληνικού δημοσιονομικού χάους έχουμε στρέψει το βλέμμα στον γαλλογερμανικό άξονα ευελπιστώντας σε μια παρέμβαση των δύο ισχυρότερων χωρών που θα μας έδινε ανάσα μετά τις ανοιχτές επιθέσεις των κερδοσκόπων και τον κίνδυνο αυτοί να επανέλθουν δριμύτεροι καταδικάζοντάς μας οριστικά σε πτώχευση. Τι μας λένε ωστόσο οι καλοί μας εταίροι και σύμμαχοι Γερμανοί και Γάλλοι;

* «Δεν μπορούμε να σας δίνουμε ευρώ κι εσείς να τα κάνετε δολάρια και ρούβλια αγοράζοντας όπλα μόνο από τους Αμερικάνους και τους Ρώσους. Αν θέλετε δικό μας χρήμα, αγοράστε τα δικά μας όπλα».

* «Αφού δεν μπορείτε εσείς να ασφαλίσετε τα σύνορά σας και να κόψετε την αυξανόμενη ροή της λαθρομετανάστευσης, εμείς ζητούμε τη βοήθεια της Τουρκίας. Άλλωστε οι γκρίζες ζώνες είναι πραγματικότητα και η διευκρίνισή τους απαιτεί να τα βρείτε με την Τουρκία». Μας ζητούν, με άλλα λόγια, να βάλουμε στο τραπέζι των διευθετήσεων κυριαρχικά δικαιώματά μας – ήδη η απάντηση Παπανδρέου στην επιστολή Ερντογάν οδηγεί κατ’ ευθείαν σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση.

4. Επιπλέον, ταυτόχρονα με την κατάθεση του νομοσχεδίου της κυβέρνησης για την παροχή ιθαγένειας στους μετανάστες, η οποία δημιουργεί προοπτικά εκατοντάδες χιλιάδες νέους Ευρωπαίους πολίτες την ώρα που οι Ευρωπαίοι επιχειρούν να περιορίσουν τη μετανάστευση, εκδηλώνεται η «μυστική διπλωματία» των Ευρωπαίων με την Τουρκία με άξονα το μεταναστευτικό.

Κλειδί για την υλοποίηση της συνεργασίας της Άγκυρας με την ευρωπαϊκή «αστυνομία συνόρων» (FRONTEX), η... ελληνοτουρκική συνδιαχείριση του Αιγαίου, το οποίο οι ευρωμηχανισμοί δεν αντιμετωπίζουν ως ευρωπαϊκό σύνορο!

Ποιος αγνοεί ότι οι Ευρωπαίοι απορρίπτουν κάθε πολιτική που δημιουργεί κίνητρο για ακόμη μεγαλύτερη εισδοχή μεταναστών; Ίσως μόνο η ελληνική κυβέρνηση, η οποία – σκοπίμως ή ελαφρά τη καρδία; – συγχέει την ανάγκη της νόμιμης παρουσίας μεταναστών στη χώρα με την ιθαγένεια.

Υπό το φως αυτών των πολυεπίπεδων εκβιασμών θα γίνει σήμερα η συνάντηση του Παπανδρέου με τον Σαρκοζί, η οποία ίσως σημάνει πολλά για το αν οι «ατμομηχανές» της Ευρώπης θα μας συνδράμουν (μαζί με τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου) ή θα μας ωθήσουν στην «αγκαλιά» τού υπό αμερικάνικο έλεγχο Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου... με εμάς πανηγυρίζοντες μάλιστα ότι οι όροι του είναι «ευνοϊκότεροι» απ’ αυτούς των διεθνών τοκογλύφων – ήδη το κλίμα καλλιεργείται εντόνως.


Μόσχα και Ουάσιγκτον

5. Η Ρωσία, που είχε επενδύσει στα δειλά, ατελή και χωρίς βάθος «ανοίγματα» του Καραμανλή στο ενεργειακό, οικονομικό, εξοπλιστικό και πολιτικό πεδίο, βλέπουν τις προσδοκίες τους πρώτα να μένουν εκκρεμείς και τώρα να βαδίζουν προς περιορισμό ή και ακύρωση. Ταυτοχρόνως όμως βρίσκονται σε συνεχή διαπραγμάτευση με την Τουρκία, ως ανερχόμενη περιφερειακή δύναμη, έστω κι αν γνωρίζουν ότι αυτή η χώρα φιλοδοξεί να αποτελέσει το τείχος που θα περιορίσει την επιρροή τους στη γειτονιά μας.

Με αυτά τα δεδομένα θα γίνει η επερχόμενη συνάντηση της ρώσικης ηγεσίας με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας τις επόμενες μέρες.

6. Οι Αμερικάνοι – διά χειλέων του ίδιου του Ομπάμα, στην Άγκυρα, αμέσως μετά την εκλογή του – έχουν προδιαγράψει ότι η Τουρκία είναι η εκλεκτή τους στην περιοχή. Κάθε απόπειρα να λοξοδρομήσουμε από τις επιλογές τους θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τον συσχετισμό της... εύνοιάς τους. Ιδιαιτέρως αν η όποια λοξοδρόμηση σχετίζεται με τον τρόπο – και τους... νονούς – της διαχείρισης του νέου ενεργειακού κοιτάσματος, αλλά και τις ελληνικές αγορές όπλων.

Παράλληλα φιλοδοξούν να αποσπάσουν την Ελλάδα από τον όποιο ευρωπαϊκό μηχανισμό διαχείρισης του δημοσιονομικού της προβλήματος προκαλώντας ένα σαφές ρήγμα στην οικονομική ενότητα της ευρωζώνης, με όλες τις συνέπειες που θα είχε μια τέτοια εξέλιξη στην πολιτική και οικονομική ισχύ της Ευρώπης.

Ενώ, λοιπόν, όλοι απαιτούν αυτά που θεωρούν ότι... «τους ανήκουν», η Ελλάδα, αδύναμη και παραζαλισμένη από το μέγεθος του λογιστικού προβλήματός της, στριμωγμένη από την πολλαπλότητα των απαιτήσεων των ισχυρών «φίλων» και «συμμάχων» της, πιεσμένη από την επιθετικότητα της Τουρκίας, χωρίς στρατηγική η ίδια, χωρίς προνομιακές σχέσεις με κάποιον από τους ισχυρούς αυτή την περίοδο, πρέπει να βαδίσει πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Ξέροντας μάλιστα ότι κάθε απώλεια ισορροπίας μπορεί να είναι καταδικαστική.

Θα βρει τη νηφαλιότητα η σημερινή κυβέρνηση να οδηγήσει το καράβι ανάμεσα στις διπλωματικές και οικονομικές συμπληγάδες; Έχει, πριν κερδίσει τις εκλογές, φροντίσει να οικοδομήσει συμμαχίες που θα τη στηρίξουν στα δύσκολα; Η επόμενη περίοδος θα δείξει πολλά, αν και τα πρώτα μηνύματα δεν είναι πολύ αισιόδοξα...