Πολιτική χρεοκοπία

Από Το Ποντίκι, 04.02.2010

Έχοντας επικεντρωθεί στην οικονομική χρεοκοπία της χώρας, μας διαφεύγει μια άλλη, ουσιαστική και βαθύτερη: Η πολιτική χρεοκοπία. Η επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας είναι πάνω απ’ όλα ασφυκτικός έλεγχος και πολιτική καθοδήγηση της εκλεγμένης κυβέρνησης. Αυτό, με απλά λόγια, σημαίνει ότι η χώρα κυβερνάται – και επισήμως – απ’ (τους) έξω.

Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας έχει συντελεστεί διότι η Ελλάδα, όπως λειτουργεί η οικονομία της, μπαίνει μέσα 2 δισ. ευρώ τον μήνα. Το πρόβλημα αυτό, προφανώς, αντιμετωπίζεται με τη μείωση των εξόδων και την αύξηση των εσόδων. Αυτή είναι μια σαφής, λογιστική όμως, προσέγγιση...


Αύξηση των εσόδων προκύπτει από τις περικοπές στην μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Προκύπτει επίσης από τις αυξήσεις στους έμμεσους φόρους, όπως στα καύσιμα. Το πρόβλημα ωστόσο δεν λύνεται. Η συμπίεση των εισοδημάτων στο Δημόσιο, ακόμη και αν ήταν διπλάσια ή και τριπλάσια απ’ αυτή που προωθεί η κυβέρνηση, δεν ξεχρεώνει τη χώρα. Αυτού του τύπου τα έσοδα άλλωστε προορίζονται για να ξεπληρωθούν παλαιότερα δάνεια.

Υπ’ αυτήν την έννοια, αφού δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια αύξηση της παραγωγικότητας, η Ελλάδα είναι μια χώρα που υπάρχει και λειτουργεί για να πληρώνει διαρκώς αυξανόμενα πανωτόκια...

Η Ελλάδα, ως (χρεοκοπημένο) μέλος της ευρωζώνης, είναι προφανές ότι κυβερνάται από τη... γερμανική Κεντρική Τράπεζα. Το (αμερικάνικο) Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Κίνα είναι δύο ακόμη ενδιαφερόμενοι για την εξαγορά του ελληνικού χρέους. Δηλαδή για την εξαγορά του πολιτικού προσανατολισμού της. Οψόμεθα λοιπόν...