Το χειρότερο ωστόσο δεν είναι ότι απουσιάζει σε ένα forum «προβληματισμού», αλλά ότι, αν ήταν εδώ, δεν θα υπήρχε σημαντική διαφορά απ’ ό,τι τώρα με την απουσία του. Σταθερά πολύ μακριά από την ουσία της κρίσης που περνά η χώρα, είναι δέσμιος των ιδεοληψιών και των μύθων που καθόρισαν και οδήγησαν σε αδιέξοδο το πλήρως αποτυχημένο σύστημα εξουσίας των τελευταίων τριάντα πέντε χρόνων.
Με μια κρίση όχι μόνο οικονομική, αλλά ταυτότητας, στρατηγικής και επιβίωσης, με χρόνιες απειλές να διογκώνονται πλέον και να παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας, ο Παπανδρέου ο «μικρός» εμφανίζεται φυλακισμένος:
* Σε όλες τις καταστροφικές συνταγές οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες – ιδιαιτέρως αυτές που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις Καραμανλή και οδήγησαν τη χώρα στο βαθύ πηγάδι όπου βρίσκεται σήμερα.
* Στην πολιτική του «κατευνασμού» και της συνδιαχείρισης του Αιγαίου στα ελληνοτουρκικά, η οποία έχει αποφέρει τις «γκρίζες ζώνες», την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, τη συνεχή υπονόμευση της σταθερότητας στη Θράκη και τις αλλεπάλληλες απόπειρες παράδοσης και της υπόλοιπης Κύπρου στην Τουρκία.
* Στην αποδοχή και νομιμοποίηση της χωρίς όρια και φρένο μετανάστευσης, η οποία, διαμορφωμένη κατά τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης, αναδεικνύεται πλέον σε μεσοπρόθεσμο κίνδυνο για τη σταθερότητα της χώρας...
Καταφέρνει έτσι να δημιουργεί συνεχώς επιζήμια για τη χώρα εσωτερικά μέτωπα την ώρα που διεθνώς η χώρα διασύρεται – όχι πια από την επικίνδυνη, ήδη εξευτελισμένη και κυρίως υπεύθυνη για το χάλι νεοδημοκρατική διακυβέρνηση, αλλά από την πρωτοφανή ανικανότητα της πασοκικής διαδόχου της.
* Οι αγρότες πρώτη φορά συνειδητοποιούν σε αυτό το βάθος την απειλή της εξαφάνισής τους.
* Οι φτωχοί διαπιστώνουν ότι κανένα από τα διαθέσιμα κυβερνητικά «πλάνα» δεν πρόκειται να τους χρησιμεύσει ως ασπίδα προστασίας. Αντιθέτως θα βρεθούν πάλι έρμαια της καταιγίδας την ώρα που η φτώχεια θα διογκώνεται συνεχώς περιλαμβάνοντας όλο και περισσότερους από τα τέως «μεσοστρώματα».
* Ακόμη και το συνδικαλιστικό και γραφειοκρατικό ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε αναβρασμό λόγω της ασφυκτικής κοινωνικής πίεσης και της απειλής γενικού ξεσπάσματος, της πλήρους απουσίας κυβερνητικού σχεδίου στην οικονομία, της εκ νέου επιδρομής στο πενιχρό βαλάντιο όσων ήδη στενάζουν από το βάρος της φορολόγησης, αλλά και μιας ασφαλιστικής «μεταρρύθμισης» που ωθεί το σύστημα στην κατάρρευση.
Η κυβέρνηση του «Γιώργου» επί μήνες αδυνατούσε να συνειδητοποιήσει το χάλι της ελληνικής οικονομίας και τη διαρκή επιδείνωση της θέσης της χώρας. Έπαιζε σαν νήπιο με την... «ηλεκτρονική διαβούλευση» και εγκατέλειπε ακυβέρνητο το κράτος την ώρα που όλα τα αρνητικά οικονομικά μεγέθη εκτινάσσονταν. Ακόμη κι όταν η χώρα δανείστηκε με ληστρική διαφορά επιτοκίου, πανηγύρισε για την εμπιστοσύνη των «αγορών» στην κατεστραμμένη ελληνική οικονομία!
Χρειάστηκε η ξεγυρισμένη σφαλιάρα στο Νταβός, την οποία έφαγε σε προσωπικό επίπεδο από τους ευρωκράτες, για να συνειδητοποιήσει ότι ποτέ δεν υπήρξε περίοδος χάριτος και ότι η παιδική χαρά την οποία ονομάζει κυβέρνηση έχει ήδη καταργηθεί από το ευρωπαϊκό διευθυντήριο και απομένει μόνο η φυσική παρουσία ενός μόνιμου επιτηρητή της οικονομίας, ο οποίος θα ελέγχει και θα κυβερνά χωρίς εθνικό πολιτικό έλεγχο.
Είναι όμως μόνον τα οικονομικά «βαρίδια» που τραβάνε στην άβυσσο την κυβέρνηση και τη χώρα; Προφανώς όχι. Θα έχουμε και συνέχεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου