Μαγειρεύεται η έξοδος από το ευρώ

Από Το Ποντίκι 10.11.2011 (απ' όπου και το σκίτσο του Πάνου)

Ευρώπη δύο ταχυτήτων και αλλαγή συνθήκης για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη ετοιμάζουν Μέρκελ - Σαρκοζί

Όπως έχει επανειλημμένως προαναγγείλει το «Π», με­τά τις Κάννες η Ε.Ε. έδωσε εντολή στην Κομισιόν να επεξεργα­στεί το σχέδιο εξόδου από την ευρωζώνη μιας χώρας με χρόνια προβλή­ματα – όπως η Ελλάδα.

Ο κύβος ερρίφθη ανεξάρτητα από τις εσωτερικές εξελίξεις στη χώρα μας. Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός είναι τέτοιος ώστε, ακόμη και μετά το κούρεμα του χρέους εις χείρας ιδιω­τών κατά 50% (εάν προχωρήσει τε­λικά), η τάση του θα είναι και πάλι αυξητική, καθώς καμία διαρθρωτική αλλαγή δεν έγινε προς αυτήν την κα­τεύθυνση.


Έτσι Μέρκελ και Σαρκοζί αποφάσι­σαν από κοινού να μεθοδεύσουν τις διαδικασίες διάσπασης της ευρωζώνης σε δύο ταχύτητες. Οι σκληροπυ­ρηνικές είναι αυτές που θα έχουν τα ηνία των αποφάσεων και οι υπόλοι­πες θα πρέπει να δουλέψουν σκληρά για να μπουν στον πρώτο πυρήνα.


Στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμ­βρίου, μάλιστα, Βερολίνο και Παρίσι αναμένεται να ζητήσουν και επισή­μως την αλλαγή της ευρωπαϊκής συν­θήκης ώστε να επιτρέπεται μια έξο­δος της Ελλάδας από το ευρώ.

Η έξοδος αναμένεται να είναι το τελικό στάδιο και χρονολογείται σε περίπου δύο χρόνια από τώρα, όταν θα λήξει η νέα δανειακή σύμβαση.

Δηλαδή, πριν μας βγάλουν από το ευρώ, θα μας υποχρεώσουν σε νέο κούρεμα και πιο διευρυμένη ελεγ­χόμενη χρεοκοπία, θα υποχρεω­θούμε να εκχωρήσουμε την ακίνητη περιουσία και τους φυ­σικούς πόρους στο ευρωπαϊ­κό ταμείο, θα κάνουμε άλλες δύο εσωτερικές υποτιμήσεις μισθών και συντάξεων ώστε να έχουμε μισθούς Τρίτου Κόσμου και μετά θα μας δείξουν την πόρτα της εξόδου.

Όλα αυτά γίνονται πλέον στο προσκήνιο, αλλά οι πολι­τικοί μας αρχηγοί δείχνουν να μην τα βλέπουν. Κινούνται και αποφασίζουν με βάση αμιγώς κομματικά κριτήρια.




Το Eurogroup

Έντονο ήταν το παρα­σκήνιο που εκτυλίχθηκε στους κόλπους της ευρωζώνης λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της παραίτησης του Γιώργου Παπανδρέου. Πίσω από τις εξελίξεις – αν αληθεύουν τα όσα λένε οι κοινο­τικοί – πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο Ευάγ­γελος Βενιζέλος.

Σύμφωνα με απόλυτα διασταυ­ρωμένες πληροφορίες του «Π», ο υπουργός Οικονομικών ενημέρωσε το μεσημέρι της Δευτέρας τόσο τον Όλι Ρεν όσο και τον Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, σε διμερείς συναντήσεις που εί­χε μαζί τους στις Βρυξέλλες, ότι αυ­τός θα είναι σίγουρα ο υπουργός Οι­κονομικών και ότι η υποψηφιότητά του έχει εξασφαλιστεί τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη Ν.Δ.!

Αργότερα, λίγο πριν από την έναρ­ξη της συνεδρίασης του Eurogroup και ενώ βρισκόταν εντός της αίθου­σας, σύμφωνα με πληροφορίες ξέ­νων δημοσιογράφων, φαίνεται να ενημέρωσε και τον υπουργό Οικο­νομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ότι θα παραμείνει στη θέση του, με μια βεβαιότητα που προκάλε­σε απορίες.

Και τούτο διότι η άφιξή του στις Βρυξέλλες έγινε ελά­χιστες ώρες με­τά την έναρξη των συνομι­λιών μετα­ξύ Παπανδρέου και Σαμαρά και κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι σε θέση να γνωρίζει με βεβαιότητα εάν τελικά θα παρα­μένει στο πόστο του, καθώς είναι βέ­βαιο ότι μόνο από τον Γ. Παπανδρέου θα μπορούσε να έχει τέτοια διαβε­βαίωση.

Όμως, όπως φαίνεται, ο Βενιζέλος ήταν ιδιαίτερα... παιχνιδιάρης και σε άλλα επίπεδα. Κατ’ αρχάς, σύμφωνα με όσα λένε οι κοινοτικοί, η «ξαφνι­κή» ιδέα των Γιούνκερ και Ρεν – που υιοθετήθηκε έπειτα από τους υπουρ­γούς Οικονομικών της ευρωζώνης – για τη γραπτή δέσμευση όλων των συμμετεχόντων στη συγκυβέρνηση... δεν προήλθε από αυτούς, χωρίς αυ­τό να σημαίνει ότι οι κοινοτικοί έχουν δίκιο.

Όμως είναι βέβαιο ότι πρέπει να μάθουμε αν ο Βενιζέλος ήταν αυτός που πρότεινε την υπογραφή αυτού του εγγράφου από τους Παπανδρέου και Σαμαρά, εκτός από τον νέο πρω­θυπουργό και τον υπουργό Οικονο­μικών, καθώς υπάρχουν οι σοβαρές πληροφορίες που αναφέρουν ότι «η ελληνική αντιπροσωπεία» πρότεινε την πρωτοβουλία του εγγρά­φου «για το καλό της χώ­ρας και για να δεσμευ­θούν όλοι».

Με αυτό το σκε­πτικό οι γιουρογκρουπάτοι όχι μόνο το υιοθέτησαν, αλλά το ανακοίνωσαν, χωρίς ίσως να προ­βλέψουν ότι η πρόταση του Έλληνα ομολόγου τους θα... «μηδένιζε» το κοντέρ των διαπραγματεύσεων με­ταξύ Σαμαρά και Παπανδρέου, αφού στο κάτω - κάτω είναι και μια πρακτι­κή που εφαρμόζουν εδώ και αρκετό καιρό όχι μόνο για τους Έλληνες ηγέ­τες, αλλά και για τους ηγέτες άλλων χωρών.




Μπλόκο στον Σαμαρά;

Ο Βενιζέλος, όπως όλοι ξέρουμε πλέον, δεν είναι αφελής. Προφανώς γνώριζε πολύ καλά ότι η Ε.Ε. και το ΔΝΤ θα ζητούσαν έτσι κι αλλιώς την υπογραφή ενός τέτοιου εγγράφου, αλλά δεν θα το ανακοίνωναν για να μη φανεί ως παρέμβαση στην εσω­τερική πολιτική σκηνή της Ελλάδας, την ώρα μάλιστα που οι ζυμώσεις για τον νέο πρωθυπουργό ήταν σε πλήρη εξέλιξη.

Όμως μπορεί κάποιος να αναρωτη­θεί αν ο λόγος της παρότρυνσης για τη δημοσιοποίηση της απαίτησης για τις υπογραφές είχε να κάνει με την επιδίωξη να μπλοκάρουν οι διαδικα­σίες για τη «συνεννόηση» μεταξύ Σα­μαρά και Παπανδρέου, παρά το γεγο­νός ότι όλοι γνωρίζουν πως στην επι­λογή αυτήν υπήρχε σύμπνοια μεταξύ Γιώργου και Βενιζέλου.

Σίγουρα οι εισηγητές γνώριζαν ότι ο Σαμαράς, λόγω των προηγούμενων τοποθετήσεών του, θα δυσκολευόταν να κάνει (δημοσίως τουλάχιστον) και αυτήν την υποχώρηση, όμως δεν φα­ντάζονταν ότι ο αρχηγός της Ν.Δ. θα άρπαζε την ευκαιρία με την άρνηση να ανατρέψει αυτό το αρνητικό κλίμα – και σε έναν μεγάλο βαθμό το κατά­φερε.

Άλλωστε το κλίμα για τον πρόεδρο της Ν.Δ. ήταν ήδη εξαιρετικά αρνη­τικό στην Ε.Ε., καθώς, όπως γκρινιά­ζουν στη Συγγρού, εδώ και έναν πε­ρίπου χρόνο υπήρξε συστηματική «διαχείριση» των θέσεών του από το Μαξίμου και σε πολλές περιπτώσεις – λένε – είχε υπονομευτεί η εικόνα του.

Έτσι, στο ίδιο κλίμα, ο Βενιζέλος τη Δευ­τέρα στο Eurogroup φρόντισε να «ενημερώ­σει» τους υπουργούς, ακόμα και τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν, για το «τι είδους παιχνίδια παίζει ο κ. Σαμα­ράς» προεξοφλώντας ότι ο πρόε­δρος της Ν.Δ. θα ήταν αρνητικός και ότι «από χέρι» δεν θέλει ουσιαστικά μια κυβέρνηση συνεργασίας!

Με τον τρόπο αυτόν ο Βενιζέλος, όπως λέει το ρεπορτάζ, υπέβαλλε εμ­μέσως την ιδέα ότι αυτός είναι ο μό­νος αξιόπιστος συνομιλητής στην Ελ­λάδα για τους δανειστές και ζητούσε με τον τρόπο του «ψήφο εμπιστοσύ­νης» και στήριξη, ώστε να επιστρέ­ψει στην Αθήνα και να ενημερώσει το Υπουργικό Συμβούλιο ότι η Ε.Ε. και το ΔΝΤ επιθυμούν να παραμείνει στη θέ­ση του.




Τι «έπαιξε» με Παπαδήμο

Την ίδια στιγμή, στο εσωτερικό της κυβέρνησης, ενώ εξελισσόταν το θρί­λερ για την επιλογή πρωθυπουργού για την κυβέρνηση συνεργασίας, σε αρκετούς η επιλογή του Λουκά Παπαδήμου προκαλούσε... «τρόμο», παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν ετέθη επισή­μως το όνομά του και από κανέναν δεν επιβεβαιώνεται ότι υπήρξαν προ­χωρημένες συζητήσεις μαζί του.

Πέρα από όλα όσα εύλογα θα μπο­ρούσε να πει κάποιος για την επιλο­γή ενός τραπεζίτη, οι περιπλοκές στο εσωτερικό θα μπορούσαν να είναι πολλές.

Κατ’ αρχάς, ξέροντας τι γίνε­ται – και πώς – στην Ε.Ε., στην ΕΚΤ, στα Eurogroup, στο ΔΝΤ, θα έπαιρνε εντελώς πάνω του συνομιλίες και δι­απραγματεύσεις. Κάτι τέτοιο θα απο­δυνάμωνε όχι μόνο αρκετούς δελφί­νους, αλλά και τους ίδιους τους αρ­χηγούς.

Στο πλαίσιο αυτό θεωρείται εξαι­ρετικά δύσκολη μια συνύπαρξη Βε­νιζέλου - Παπαδήμου, καθώς ο νυν υπουργός Οικονομικών θα υποβιβα­ζόταν σε απλό παρατηρητή, κάτι που είναι βέβαιο ότι δεν θα αποδεχόταν.

Τα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για «βέτο» Βενιζέλου στην επιλογή Παπαδήμου έχουν βάση. Και η ανα­κοίνωση που εξέδωσε ο υπουργός Οικονομικών στην ουσία δεν το δια­ψεύδει.

Ούτε όμως ο πρωθυπουργός ούτε ο Σαμαράς έδειξαν ιδιαίτερη θέρμη στην επιλογή Παπαδήμου. Αντίθετα, με τις «διαρροές», οι επαφές με τον Παπαδήμο δεν ήταν ούτε πυκνές ού­τε... βαρυσήμαντες. Τα δύο κόμματα, άλλωστε, προτίμησαν, όπως φαίνεται, να τοποθετήσουν επικεφαλής της νέ­ας κυβέρνησης ένα λιγότερο ισχυρό και περισσότερο ελέγξιμο πρόσωπο, ώστε η πραγματική πολιτική να ασκεί­ται από αυτούς.