Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Έβγαλε «βρώμα» η ιστορία... (ότι ξοφλήσανε)



Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Στην τριακοστή έκτη επέτειο από τη «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη», έναν χρόνο (παρά κάτι) από μια συντριπτική εκλογική νίκη, παραμονές μιας εκλογικής αναμέτρησης για την Αυτοδιοίκηση, με σημαία μάλιστα μια πολυδιαφημισμένη μεταρρύθμιση όπως ο «Καλλικράτης», παραμονές ενός... πολυαναμενόμενου ανασχηματισμού, η έναρξη των εργασιών του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να είναι πανηγυρική. Θα μπορούσε, αλλά δεν είναι.


Το κοινωνικό κλίμα όλοι το γνωρίζουμε. Δεν θα είχε νόημα να επαναλάβουμε όλα όσα ήδη έχουμε πολλές φορές αναφέρει και αξιολογήσει για την κατάσταση της χώρας και της οικονομίας, αλλά και για τη ζοφερή προοπτική. Σήμερα ας μιλήσουμε μόνο για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ:

Αυτό που ξεκίνησε τη μεγάλη πορεία του φέροντας στο όνομά του τον βαρύ όρο «Κίνημα», αλλά λειτούργησε ως κόμμα και εξελίχθηκε σε νομέα εξουσίας – πάση δυνάμει, πάση θυσία και με κάθε κόστος.

Αυτό που αφιέρωνε τις πρώτες λέξεις της «Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη» στην τραγωδία της Κύπρου, για να ταυτιστεί εσχάτως με το «Ναι» στο επαίσχυντο Σχέδιο Ανάν.

Αυτό που έκανε μυριόστομο σύνθημα τη «Λαϊκή κυριαρχία» και την «Εθνική ανεξαρτησία», για να μιλάει σήμερα για υποχρεωτικά «μειωμένη εθνική κυριαρχία».

Τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια; Τι συνέβη σε αυτό το κόμμα, το οποίο αποτέλεσε το κέντρο του πολιτικού συστήματος και το επίκεντρο όλων των αλλαγών που επισυνέβησαν στην ελληνική κοινωνία από τη Μεταπολίτευση και ύστερα;


Η πλήρης κυριαρχία

Είναι δύσκολο να υποτιμήσει κάποιος το ότι τόσο οι ορκισμένοι εχθροί όσο και οι παθιασμένοι φίλοι του πάντα συμφωνούσαν: «Η κοινωνία είναι ΠΑΣΟΚ».

Το ΠΑΣΟΚ νικούσε και το ΠΑΣΟΚ έχανε στις εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ θριάμβευε, κατέρρεε, τιμωρούνταν, επανέκαμπτε, κυριαρχούσε, ξαναπερνούσε στο Καθαρτήριο και, αντί για την Κόλαση, ξαναβρισκόταν στον Παράδεισο. Σαν όλοι οι υπόλοιποι, παρά τις δραματικές μεταβολές στο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία, να συμμετείχαν μόνο ως κομπάρσοι και συμπλήρωμά του.

Όλη η αντιφατικότητα της ελληνικής κοινωνίας αντικατοπτριζόταν πάνω του: οι πιο βαριές ιδεολογικές κορώνες και οι μεγαλύτερες «κωλοτούμπες», οι σημαντικότερες θεσμικές αλλαγές και τα πιο ηχηρά σκάνδαλα, η λαϊκή λατρεία και η οργή, η σαρωτική αποδοχή και η πλήρης απόρριψη να εναλλάσσονται συνεχώς. Με τρόπο που να νομίζει κανείς ότι η κοινωνία θα παραμείνει αιωνίως... ΠΑΣΟΚ.

1. Ο Αντρέας Παπανδρέου τη δεκαετία του 1980 ανήλθε θριαμβευτικά σαρώνοντας την πολιτικά, ιδεολογικά και κοινωνικά εξαντλημένη Δεξιά. Την παράταξη που, ως νικήτρια του εμφυλίου, καθόρισε την πορεία της χώρας προς την πλήρη εξάρτηση και τη χούντα.

Ύστερα από μια θυελλώδη διπλή κυβερνητική θητεία, ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε υπό το βάρος του κολοσσιαίας πολιτικής σημασίας Σκανδάλου Κοσκωτά, λοιδορούμενος για τις προσωπικές επιλογές του, συρόμενος στο Ειδικό Δικαστήριο, χλευαζόμενος από τους μέχρι τότε φίλους ή και υποτελείς του. Είδε ακόμη και τον πιο μισητό πολιτικό του αντίπαλο, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, να θριαμβεύει εις βάρος του.

Κι όμως, παρά την ετοιμόρροπη υγεία του, παρ' ότι είχε υπάρξει κατηγορούμενος, παρ' όσα φοβερά είχαν συμβεί εκείνη την απίστευτη περίοδο, σε μια τετραετία επανήλθε θριαμβευτής και μόνον ο θάνατος τον χώρισε από τον μεγάλο του έρωτα: την εξουσία!

2. Ο... αιώνιος αντίπαλός του, ο Μητσοτάκης, ύστερα από την πιο αμφιλεγόμενη κυβερνητική θητεία της Μεταπολίτευσης, εγκατέλειψε τη διακυβέρνηση της χώρας κακήν κακώς και μαζί κάθε πιθανότητα να την ξαναδεί.

Κι όχι μόνο αυτό: Ενώ ο γιος του «μισητού» Αντρέα αναρριχήθηκε κι αυτός στην πρωθυπουργία, το Μητσοτακαίικο γνωρίζει τη μια ήττα μετά την άλλη – ακόμη και από τον «προδότη» της κυβέρνησής του, τον Σαμαρά, που από το πουθενά επέστρεψε για να πάρει το κόμμα από τη «σίγουρη» θριαμβεύτρια Ντόρα! – και είναι αμφίβολο αν η συγκεκριμένη πολιτική Οικογένεια, σε ορατό χρονικό ορίζοντα, θα ξαναγευθεί το νέκταρ της νίκης.

3. Ο... δεδηλωμένος θαυμαστής του Αντρέα, ο ανιψιός του άλλου μεγάλου αντιπάλου του, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Δεύτερος, κατέρρευσε... μόνος του – με το ΠΑΣΟΚ απέναντί του μισοδιαλυμένο! – υπό το βάρος ενός γελοιωδέστατου σκανδάλου, όπως αυτό του Βατοπεδίου. Παρ' όλα αυτά, είναι μάλλον απίθανο να τον ξαναδούμε να ορθοποδεί – πόσο μάλλον να επιστρέφει.

4. Το ίδιο ισχύει, όπως φαίνεται, και για τον μακροβιότερο πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης, τον επί χρόνια «καταλληλότερο», τον μόνο άνθρωπο που εισέπραξε, σε προσωπικό επίπεδο, τη σχεδόν απόλυτη μιντιακή αποδοχή. Τον Κωνσταντίνο Σημίτη. Όλα έχουν τελειώσει και γι’ αυτόν...


Η σύγχυση και η αβεβαιότητα

Τα συγγενή χαρακτηριστικά των επιγόνων του Αντρέα Παπανδρέου, για να τα συνοψίσουμε, ήταν όλα κι όλα μόλις δύο: Όλοι, είτε κομματικοί είτε αντίπαλοι, απλώς προσεταιρίστηκαν και προσέλκυσαν – χωρίς ποτέ να σαγηνεύσουν – το «κοινό του». Όλοι αναδείχθηκαν όχι ως αυτόφωτοι θριαμβευτές, αλλά ως διάδοχοι, εκμεταλλευόμενοι την κατάρρευση των προηγούμενων.

Κι όμως, το κόμμα που καθόρισε, χαρακτήρισε και σφράγισε ανεξίτηλα τη Μεταπολίτευση, με όλα τα θετικά και αρνητικά του (τα οποία δεν είναι το αντικείμενο αυτού του σημειώματος), σήμερα, υπό το βάρος της επαχθούς επιτήρησης, του «ξορκισμένου» κάποτε – διά χειλέων Αντρέα – ΔΝΤ, της οικονομικής κατάρρευσης, της απειλής για πτώχευση, την οποία ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου επισείει σε κάθε του βήμα, βιώνει μια εντελώς νέα εποχή. Πλήρη αβεβαιότητας και σύγχυσης.

Το ΠΑΣΟΚ των κάποτε πανίσχυρων κομματικών οργανώσεων και συνδικάτων βλέπει τον κόσμο – που κάποτε αποτελούσε το οξυγόνο του – να έχει πάει ήδη σπίτι του.

Πριν από δυόμισι μόλις χρόνια, είδε μεγάλο μέρος του κόσμου του να φεύγει μαζικά για το «δίπλα μαγαζί», τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και του Αλαβάνου. Όμως όσοι είχαν τη στοιχειώδη προνοητικότητα έβλεπαν ότι ο επαναπατρισμός δεν θα αργούσε – όπως κι έγινε.

Τώρα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλο μέρος του κόσμου του ΠΑΣΟΚ να αναχωρεί και πάλι, αλλά χωρίς ορατή κατεύθυνση. Τώρα, χωρίς κάποιον σαφή προορισμό, ελλείψει στιβαρής, αξιόπιστης και με σαφή προοπτική αντιπολίτευσης, βγαίνει στο ξέφωτο και περιμένει. Άγνωστη και δυσερμήνευτη η προσδοκία του. Άλλωστε φαίνεται πως δεν έχει από πού να κρατηθεί:

1. Ο συνδικαλιστικός κορμός δείχνει να έχει αποσαθρωθεί. Στο νομοσχέδιο Γιαννίτση βγήκε μπροστά και το ανέτρεψε. Τώρα κλαψουρίζει ότι:

● «Η πτώχευση των δημοσίων οικονομικών δεν μπορεί να συμπαρασύρει την πραγματική οικονομία και τους ανθρώπους του μόχθου». (Απίστευτη δήλωση, κι όμως αληθινή!)

● «Δεν έχει νόημα, νομίζω, η παρουσία μας στα εγκαίνια της ΔΕΘ, αλλά η συμμετοχή μας στο συλλαλητήριο των συνδικάτων»! (Δικαιολογημένη η απογοήτευση του εργατοπατέρα: Τόσα χρόνια το σινάφι του είχε μάθει να πηγαίνει στις δεξιώσεις, στις ΜΚΟ και να εισπράττει άκοπα πολιτική υπεραξία, χωρίς το βαρύ χρέος να τα βάζει με κακές... τρόικες).

Η κινητήριος δύναμη του ΠΑΣΟΚ, αυτή που στο τέλος κατάφερνε να ενσωματώνει, να απορροφά και να μετασχηματίζει τη λαϊκή δυσφορία στα δύσκολα, δείχνει εξαντλημένη, βυθισμένη στην απαξίωση.

2. Στο κυβερνητικό επίπεδο οι υπουργοί τρέχουν να κρυφτούν φοβούμενοι να εκτεθούν στη λαϊκή ψήφο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Ο Γ. Παπανδρέου τους υπόσχεται ότι οι περιφερειάρχες θα είναι «ισότιμοι, αν όχι και πιο ουσιαστικοί από τους υπουργούς», αλλά σχεδόν κανείς δεν πείθεται – ούτε καν αυτοί που είναι απλώς... πρώην και τίποτε δεν τους εξασφαλίζει ότι θα έχουν κι άλλη ευκαιρία. Κι ας απειλεί ο πρωθυπουργός ότι αυτός θα ορίσει από ποια θέση ο καθένας θα υπηρετήσει το κόμμα και την κυβέρνηση.

3. Στο κοινοβουλευτικό, όπου τα κοινωνικά μηνύματα έρχονται αδιαμεσολάβητα, ήδη τρεις βουλευτές είναι απόντες, αλλά χωρίς σαφή προορισμό. Άλλοι ανησυχούν, παρ' ότι έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία, ότι τους περιμένουν άσχημες μέρες.

4. Στο κομματικό φαίνεται – ύστερα από πολλά χρόνια αδυνατίσματος όλων των κομματικών μηχανισμών είναι η αλήθεια – ότι τίποτε δεν λειτουργεί σωστά. Η συνεχής αιμοδότηση με νέα στελέχη φαίνεται να έχει στερέψει και η διαχείριση του υπάρχοντος δυναμικού είναι απλώς... ανύπαρκτη.

Ακόμη και οι προσωπικές φιλοδοξίες, ισχυρότατος μοχλός κοινωνικής και πολιτικής ανάδειξης, σαν να μην αποτελούν πια ισχυρό κίνητρο. Η παραίτηση, η ιδιώτευση και η αποφυγή ανάληψης πολιτικού ρίσκου κυριαρχούν. Οι μόνοι που προκαλούν θόρυβο γύρω από το όνομά τους προσδοκώντας αναβαθμισμένα οφίτσια είναι κάποιοι... Ιζνογκούντ. Άνευ λοιπών προσόντων.


Ένα απροσδιόριστο «μετά»

Σ' αυτό το κλίμα, μάλλον έως την Κυριακή το βράδυ, θα ανακοινωθούν οι «βαριές» υποψηφιότητες για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Επίσης τα ονόματα τού – όποιας έκτασης – ανασχηματισμού. Ίσως ακουστούν οι φωνές της υφέρπουσας κριτικής. Ίσως υπάρξουν και αποχωρήσεις στελεχών. Και ύστερα θα έλθει η ΔΕΘ, όπου θα «κλειδώσει» η φτώχεια για πολλούς ακόμη απ' αυτούς που κάποτε αποτελούσαν τον πανίσχυρο κομματικό κορμό.

Τίποτε όμως δεν θα τελειώσει την Κυριακή το βράδυ. Κανενός είδους «λύση» του εσωκομματικού δράματος δεν θα επέλθει. Σαν όλοι, από την κορυφή μέχρι τη βάση, να έχουν αφήσει το τελικό ξεκαθάρισμα του τοπίου για «μετά». Για ένα ασαφές (και ως εκ τούτου σκοτεινό και απροσδιόριστο) «μετά»... 






4 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο αυτό άρθρο! Το συνδίασες άριστα με το τραγούδι: "Ανεμολόγιο" το οποίο δένει την ανεπανάληπτη στοιχουργία του Κώστα Τριπολίτη με την θεατρικότατη ερμηνία του Γιώργου Νταλάρα. Δεν τραγουδά απλά ο Νταλάρας στο τραγούδι αυτό, "παίζει". (Ομοίως "παίζει" και όταν ερμηνεύει το: "A bord de l' Aspasia").
    Πλέον, πρέπει κάποιος Πασοκτζής να είναι μεγάλο κομματόσκυλο για να ισχυρίζεται ότι, όλα είναι καλά, όλα είναι ανθηρά.
    Το προσωπικό μου backround, είναι γεμάτο μνήμες και Θύμησες. Δεν θα μετανιώσω ούτε θα απορρίξω το παρελθόν. Αν το κάνω αυτό είναι σαν ν΄ απορρίπτω τον ίδιο μου τον πατέρα, που πίστεψε στην ιδέα της Αλλαγής!
    Ναι αγαπητοί μου, το ΠΑΣΟΚ και η πολυπόθητη Αλλαγή του, ήταν για τα χρόνια εκείνα, κοινωνική επιταγή. Ο λαός το επέβαλε, γιατί ο λαός ήθελε την αλλαγή. Εκείνο που χάλασε την μαγιά και την μαγεία, ήταν οι πολιτικοί αριβίστες που αναρριχήθηκαν (δια μέσω δήθεν της ιδεολογίας του) και μας κατάντησαν σε αυτό το σημείο. Αν εξεραίσεις τον ιδρυτή του, όλοι οι υπόλοιποι αποδείχθηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με την άδεια σας και την κατανόηση του καλού δημοσιογράφου της Αυγής...

    Ξοφλημένη είναι η μπολσεβίκικη ιδεολογία του ΚΚΕ και οι τακτικές και ιδεολογικές παλινδρομήσεις του συνονθυλεύματος του ΣΥΡΙΖΑ.
    Ξοφλημένη είναι η «αριστερά» που αρνείται να δει την σημερινή πραγματικότητα, όπως απαράλλαχτα έπραττε και το 1985-86 όταν ομφαλοσκοπούσε και ξοδευόταν σε αναλύσεις περί glasnost και άλλων ωραίων ρεβιζιονιστικών πραγμάτων, ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλούσε με διορατικότητα για επικείμενη κατάρρευση της ΕΣΣΔ… που όντως επιτελέστηκε και τυπικά το 1989!
    Ξοφλημένοι είναι όλοι εκείνοι που αρνούνται μια Αριστερά δημοκρατική, έντιμη και ρεαλιστική. Μια «αριστερά του καλού» που είπε και ο Τσακνής!..
    Αυτήν που δεν παρακαλάει για την πτώχευση της χώρας (ώστε μέσα από την οδύνη να συνειδητοποιηθεί ο κόσμος)…
    Αυτήν που αντί happenings εντυπώσεων με το σπάσιμο των διοδίων, θα έπρεπε να φτιάχνει (Σήμερα! Τώρα!) επιτροπές και κινήσεις στήριξης και ενδυνάμωσης της κυβερνητικής σταυροφορίας κατά το φοροκλεπτών!
    Γι’ αυτό τους τα έχωσε και η Ιωάννα Σωτήρχου…
    Σιωπά η "παραδοσιακή αριστερά" και ονειρεύεται μόνο καρβέλια μικροκομματικής αντίληψης (άντε να ανεβάσουμε +1% τη δύναμή μας, κλπ).
    Τσιμουδιά για τους 300 κλέφτες των συντάξεων (σε δείγμα 500ων).
    Στήριξη στους ταξιτζήδες και στους ιδιοκτήτες φορτηγών και βοθρατζήδικων μόνο και μόνο για να πιέσουν το ΠΑΣΟΚ.
    Προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα και αναμπουμπούλα με τις γραφίδες της (σαν και του κ. Χριστακόπουλου) ώστε να ροκανιστεί η κυβέρνηση Παπανδρέου…
    Ε, και πες πως έπεσε… και μετά;
    Αυτοί είναι που ξοφλήσανε σύντροφοι...
    Δυστυχώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πολύ της... συγχύσεως γεννά παραφροσύνη, αγαπητέ stefane. Άλλα λέει το κείμενο, άλλα διαβάζεις, άλλα σχολιάζεις. Πλήρης η παραλογιά. Εκτός αν το σχόλιό σου αφορά άλλο κείμενο και κατά λάθος το έβαλες στο συγκεκριμένο. Ή απλώς σολάρεις με τον τρόπο που διάφοροι πασοκάρες σολάρουν αυτή την εποχή ελλείψει... φύλλου συκής. Ή απλώς θέλεις απελπισμένα να ψαρέψεις στο τσάμπα αναγνώστες για το καταπράσινο μπλογκ σου, όπερ και το πιθανότερο. Έχετε πλάκα πάντως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. FILE STEFANE !! KAI EXEIS AYTO TO ORAIO ONOMA "STEFANOS", TOULAXISTON NA EPAIRNES KAI KATI APO ... AYTON ! ALLA OSO ANAFORA TO SXOLIO SOU, REAN THN BRISKEIS ME AYTA POU GRAFEIS, GOUSTO SOU KAI KAPELO ! TO "SHMERA" POU ZOUME, DIOTI NA EISAI SIGOUROS, OTI "AYRIO" DEN THA YPARXEI, DEN EIRTHE TYXAIA ! EINAI KAI EITANE MIA "ANTIPOLITIKH" DIADIKASIA DEKAETION POU EFARMOSTHKE STHN "KOINH ;" MAS XORA ! "ANTIPOLITIKH", DIOTI DEN EDEINE ... MELLON STON ELLHNIKO LAO ! GIA THEOREIS ESY THN ENNOIA "MELLON", OTI ARPAXOUME KAI OTI KLEPSOUME ; GIA THEOREIS ESY MELLON ENOS LAOU, OTI MAS "XOSOUN" TA XRHMATOOIKONOMIKA PAKETA "STHRIXHS" TON BRYXELLON EDO KAI DEKAETIES ; H "POLITIKH", DEN EXEI NA KANEI ME TO GENIKO KAI AORISTO "KALO" (OPOS ANAFEREIS) ! H POLITIKH EXEI NA KANEI ME SYGKEKRIMENA KAI ZONTANA PRAGMATA ! KAI OTAN KANEIS POLITIKH ME SYGKEKRIMENA KAI ZONTANA PRAGMATA, TOTE EXEIS .. MELLON ! KAI NA SE ROTHSO EYTHEOS: POU EINAI H PARAGOGHKOTHTA THS XORAS MAS APO THN DEKAETIA TOU 80 MEXRI SHMERA ; POU EPENDYSAN OI "AYLOKOLAKES" TON BRYXELLON ; GIA MHPOS DEN ZEIS STHN ELLADA ; GIA THEOREIS TON "GKARSONILIKI" (TOURISMO) ... BIOMHXANIA ; EAN NAI, TOTE DEN EXEIS KATALABEI TIPOTA APO THS OIKONOMIKES DOMES ENOS KRATOUS/KOINONIAS ! GIATI NOMIZEIS OTI OI "YPOURGOI" "MAS" KATALABAINOUN APO OIKONOMIA, APO AYTODIATHESH KAI ANEXARTHSIA ; OLOI TOUS, MHDENOS EXEROUMENON, BLEPOUN THN ELLADA SAN MIA ... "ETAIREIA", SAN MIA MONADA ! SYMFEREI-DEN SYMFEREI ! KAI EAN PRAGMATIKA EISAI "PASOKOS", ANATREXE SE PARAKALO STHN DIAKYRHXH THS 3is SEPTEMBRIOU ! KAI EAN KAI TOTE DEN EXEIS KATALABEIS THN PARAMYTHA, TOTE LYPAMAI ! OLES OI "POLITIKES" THS XORAS MAS, META THN AGGLOAMERIKANIKH (BAZOUME KAI KYPRO MESA) STRATIOTIKH KYRIARXIA THS XORAS MAS, APOTYXAN ! H XENOFERTH KAI EFIALTIKH XOUNTA KATASTREPSE "FYSIKA/YLIKA" THN ELLADA, OI METAIPEITA "POLITIKES" THN KATASTREPSAN ... YLIKA k. PNEYMATIKA/KOINONIKA ! TO SHMERA MILAEI, FONAZEI, OSTE NA AKOUN AKOMH KAI OI ... NEKROI ! KRIMA STEFANE POU DEN TA BLEPEIS KAI DEN TA AKOUS ; MHPOS EISAI "AOMATOS" KAI "KOUFOS" ; H XORA MAS XREIAZETAI MIA ALLAGH, MIA THESMIKH KAI PRAGMATIKH ALLAGH ! XREIAZETAI -XEKATHARA- MIA EPANASTATIKH PRAGMATIKH ALLAGH, GIA THN IDIA THN DIKH MAS ELLHNIKH KOINONEIA ! GIA TO IDIO TO MELLON MAS ! OLA TA ALLA STEFANE ... XEXASETA ! KAI AS MHN PROSPATHOUME NA KRYFTOUMAI PISO APO TO MIKRO MAS ... DAKTYLAKI !

    ΑπάντησηΔιαγραφή