Έχουμε κρίση οικονομική ή κρίση αδράνειας;

Από τον Ανεμόμυλο

Ζούμε σε μια κοινωνία μουδιασμένη.

Κοινωνία που την αντίδρασή της στη λαίλαπα της κρίσης τη στηρίζει στους τηλεσχολιαστές των δελτίων των 8.00, που την επανάστασή της την κάνει από τον καναπέ της βλέποντας Λαζόπουλο.

Ζούμε σε μία κοινωνία που την ενέργεια της την αναλώνει σε αψιμαχίες μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων.

- Την κρίση να την πληρώσετε εσείς.

- Όχι, εσείς.

Λες κι άμα πληρώσουν και οι δύο, τους φτάνουν τα λεφτά.

Υπάρχουν φυσικά και οι «σκληροί» επαναστάτες, που το πρωί θα βγουν να καταγγείλουν έξω από τα δόντια όλο το κράτος.

Θα μου πεις τι πρέπει να κάνουμε, να γίνουμε σαν τους «άλλους» που πυροβολούν αμέριμνους λεφτάδες αστυνομικούς των 700 ευρώ ή διαμελίζουν 15χρονους Αφγανούς που ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια; Μη μου πείτε, ύψιστη επαναστατική πράξη.

Φυσικά είναι τρομερή, σχεδόν εκκωφαντική η σιωπή των οργανωμένων συνδικάτων, των συνδικαλιστικών φορέων που χρόνια τώρα διαχειρίζονται τις τύχες των αδύναμων μαζών.

Τι έγινε; Οι εργαζόμενοι αισθάνονται συνένοχοι με τους κλέφτες;

Ή μήπως οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που για πολύ καιρό ψάχνουν εφαλτήριο για πολιτική καριέρα, ταύτισαν τόσο πολύ τα συμφέροντα τους με εκείνα της κορυφής της κοινωνικής πυραμίδας.

Οι μπροστάρηδες των αγώνων νέοι; Που είναι;

Αυτοί κάθε χρόνο με θρησκευτική ευλάβεια καταλαμβάνουν τα πάντα: σχολεία, ΙΕΚ, ΤΕΙ, ΑΕΙ κ.λπ.

Φέτος τι έγινε; Άφωνοι ή μήπως μουδιασμένοι;

Μήπως η ατέρμονη ενασχόληση με το διαδίκτυο καταναλώνει κάθε ικμάδα επαναστατικής διάθεσης;

Μήπως τώρα δεν γίνονται επαναστάσεις γιατί είναι άνοιξη και άρα εποχή των πενθήμερων εκδρομών;

Η τρίτη ηλικία, η γενιά που αντιμετώπισε με τη μεγαλύτερη επιτυχία τις πιο δύσκολες στιγμές αυτού του έθνους, η γενιά που με το πείσμα, την καρτερία και τη ζωντάνια για χρόνια δίνει το παράδειγμα των αγώνων (ξέρουν από δακρυγόνα), παραμένει στη γωνία εξουθενωμένη από την ανέχεια, παραμένει κι αυτή μουδιασμένη.

Οι νέοι δεν μπορούν... τώρα, οι εργαζόμενοι παραδόθηκαν, οι συνταξιούχοι εξουθενώθηκαν! Ποιος θα παλέψει με την αδικία της κρίσης;

Μήπως οι Έλληνες επιχειρηματίες;

Μα αυτοί δεν είναι που χρόνια τώρα εκβιάζουν και παίρνουν φορολογικές... ελαφρύνσεις και τώρα πρώτοι απ’ όλους έσπευσαν να φυγαδεύσουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό; Υπολογίζεται πως πάνω από 10 δισ. ευρώ μεταφέρθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες σε ξένες τράπεζες. Σε διάφορες δε περιοχές, όπως το Λονδίνο, η αγορά ακινήτων από Έλληνες, τώρα τελευταία, είναι ιδιαίτερα αυξημένη.

Μήπως οι μετανάστες μας; Αυτοί, τώρα που η Πολιτεία τούς κάνει δώρο την Ελληνική Ιθαγένεια, θυμήθηκαν πως έχουν και πρώτη πατρίδα, πέρα από τη δεύτερη, και βιάζονται να μεταφέρουν τις οικονομίες τους από τις ελληνικές τράπεζες. Τελικά είναι οι μόνοι που δείχνουν ανακλαστικά σε αυτή τη λαίλαπα;

Οι υπόλοιποι βρίσκονται χαμένοι ανάμεσα σε ΔΝΤ, σε ΕΚΤ, σε σπρεντ και άλλα ακαταλαβίστικα και θα αισθανθούν ανακουφισμένοι αν καταφέρουμε και σωθούμε από το ΔΝΤ ή από οπουδήποτε αλλού με 30 ή 40 δισ. ευρώ, λες και αυτά θα κληθεί να τα επιστρέψει ο... κανένας. Μα, αν τώρα χρωστάμε 300, του χρόνου θα χρωστάμε 360 και, το χειρότερο, θα έχουμε εξαϋλωθεί από τα μέτρα.

Τι είναι τελικά πιο δύσκολο να αντιπαλέψεις, την κρίση ή την αδράνειά μας;

Γ.Γ.