Τους άφησε τα αποφάγια

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Από topontiki.gr

Έφερε «λεφτά», υποσχέθηκε «ανάπτυξη», έδωσε «πολιτική στήριξη», άνοιξε παράθυρο «ελπίδας» για τη χώρα. Ύστερα η Μέρκελ έφυγε. Και έμεινε να αιωρείται η χρυσόσκονη των φαντασιώσεων με τις οποίες το κυβερνητικό επιτελείο «φουμάρισε» ρεπόρτερ και τηλεπαρουσιαστές για να μας πουν όλα τα παραπάνω στα κανάλια. Όσο για τον Σαμαρά, ωραίοι οι ρομαντικοί περίπατοι στους κήπους, αλλά, με τη λήξη της επίσκεψης, έμεινε πιο συνοφρυωμένος από όσο πριν. Δεν περίμενε πολλά. Έμεινε όμως εντελώς στον αέρα...

«Εγώ είμαι το αφεντικό»!

Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η υποδοχή της Μέρκελ από τον Σαμαρά γίνεται σήμερα με τη χώρα να θυμίζει περίοδο πολέμου (θα ηχήσουν οι πολεμικές σειρήνες λόγω της στρατιωτικής άσκησης άνευ στρατευμάτων «Αλέξανδρος 2012»). Θυμίζει όμως και τη χούντα, αφού, πρώτη φορά μετά την πτώση της, απαγορεύτηκαν, με χουντικό νόμο του 1971, οι δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και πορείες στην Αθήνα. Επιτροπή υποδοχής οι 7.000 αστυνομικοί, οι βατραχάνθρωποι και οι ελεύθεροι σκοπευτές. Θα συμμετέχουν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός.

Όλο το σκηνικό είναι φτιαγμένο με τρόπο που θυμίζει την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1941: ερήμην τών, κλεισμένων στα σπίτια τους, Αθηναίων. Αρκεί βεβαίως και αυτοί σήμερα να... πειθαρχήσουν.

Ο Βενιζέλος όμηρος Σαμαρά και Τσίπρα

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Από topontiki.gr

Η εικόνα του Ευάγγελου Βενιζέλου την περασμένη Τετάρτη στο βραδινό δελτίο του Mega «χρωμάτισε» ανεξίτηλα το δραματικό τέλος μιας εποχής: αποτέλεσε τον ενταφιασμό του ΠΑΣΟΚ ως κεντρικής – πολιτικά και ιδεολογικά – δύναμης της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια, αν μετρήσουμε από το ιστορικό 1981. Όμως το τέλος θα είναι επώδυνο. Τουλάχιστον όσο επώδυνη είναι η εποχή των μνημονίων για τον ελληνικό λαό. Και όσο βασανιστική θα είναι η διαδικασία μετασχηματισμού του πολιτικού συστήματος.

«Γκρεμίστηκε από το θρονί του ιθαγενούς αγά αφρίζοντας στο παράθυρό του σαν δικολάβος των καφενείων της Ευελπίδων» έγραψε με απαξιωτικό τόνο στην «Καθημερινή» ο σταθερά οξυδερκής και διεισδυτικός Νίκος Ξυδάκης.

Το Ανεμογκάστρι... αλλάζει

Κατ' αρχάς... να συστηθούμε. Ο μοναδικός συντάκτης και διαχειριστής του ταπεινού αυτού ιστολογίου είναι ο Σταύρος Χριστακόπουλος, δημοσιογράφος και διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας Το Ποντίκι.

Το Ανεμογκάστρι γεννήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2009 και ο στόχος της δημιουργίας του δεν ήταν, όπως συμβαίνει με αρκετά δημοσιογραφικά ιστολόγια, να γράφει πράγματα τα οποία η εφημερίδα μου δεν μπορεί να δημοσιεύσει. Για τον απλούστατο λόγο ότι τέτοιο ζήτημα στο «Ποντίκι» δεν υφίσταται. Ο μοναδικός στόχος της δημιουργίας του ήταν να αποτελέσει έναν δικτυακό τόπο στον οποίο θα συγκεντρώνονται κείμενα σχετικά με την κρίση.

Επιτέλους, μια ανάσα...

Το Ανεμογκάστρι πάει διακοπές μέχρι τις αρχές Αυγούστου. Αν δεν συμβεί κάτι συγκλονιστικό, θα μείνει συνεπές στην... απουσία του. Άντε, και στα δικά σας...  Καλού - κακού πάντως ρίξτε καμιά ματιά ενδιάμεσα στον λογαριασμό www.facebook.com/anemogastri. Όλο και κάτι ενδιαφέρον θα βρίσκετε...

Σκάσε και κολύμπα...

Πρώτα οι απολύσεις και ύστερα... βλέπουμε

Από topontiki.gr (απ' όπου και το σκίτσο του Soloup)

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Είμαι βεβαία πως η ελληνική κυβέρνηση θα έχει λαμπρά αριθμητικά στοιχεία να μας παρουσιάσει. Ανυπομονώ να δω τι έχει πράξει τους τελευταίους μήνες για να προσαρμοστεί στο πρόγραμμα». Ποιος είπε ότι η Λαγκάρντ δεν έχει χιούμορ; Αν δεν είχε, μάλλον δεν θα έδινε αυτή την απάντηση στο ερώτημα του τηλεοπτικού δικτύου CNBC για το τι ακριβώς θα κάνει από αύριο η τρόικα στην Αθήνα και αν σκοπεύει να επαναδιαπραγματευτεί σημεία του «μνημονίου».

Στο... σοβαρό μέρος της απάντησής της, η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είπε: «Ουδεμία διάθεση έχω να διαπραγματευθώ και να αναδιαπραγματευτώ. Διάθεση έχουμε να βρούμε τα δεδομένα».

Όσο πληθαίνουν οι μετανάστες, τόσο καλύτερα για τις αγορές...

Από το Χωνί 1.7.2012

Του Δημήτρη Καζάκη (αναδημοσίευση από το ιστολόγιό του)

Ξέρετε τι σημαίνει μετανάστης; Τι σημαίνει μετανάστευση; Πριν θυμηθείτε τον πόνο και τον καημό που εξέφραζαν τα τραγούδια της ξενιτιάς του λαϊκού ρεπερτορίου της Ελλάδας του '50, '60 και '70, όπου η μετανάστευση των ελλήνων είχε πάρει διαστάσεις τραγωδίας, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι για την παγκόσμια οικονομία σήμερα αποτελεί μια ευλογία. Ιδίως σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης.

Όλοι κάτι κέρδισαν, εκτός απ' την Ελλάδα

Από topontiki.gr

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η κατάληξη της ευρωσυνόδου κορυφής την περασμένη εβδομάδα άφησε πίσω της μια εντύπωση που σύντομα ξεθώριασε διεθνώς: ότι ο ευρωπαϊκός Νότος κατήγαγε μια μεγάλη νίκη επειδή ο Ιταλός Μόντι (κατά κύριο λόγο) και ο Ισπανός Ραχόι (κατά δεύτερο) «έτριξαν τα δόντια» στη Μέρκελ και την ανάγκασαν να υπαναχωρήσει χρηματοδοτώντας τις ευρωτράπεζες χωρίς επιβάρυνση των κρατών. Μέχρι που σκεφτήκαμε κι εμείς να... επωφεληθούμε!

Επαναδιαπραγμάτευση; Μπα, άσ’ το...

Από Το Ποντίκι 28.6.2012 (απ' όπου και το σκίτσο του Πάνου)

Η κακή αρχή της τρικομματικής (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) συγκυβέρνησης, η οποία έγινε διεθνές θέμα εξαιτίας της προχειρότητας με την οποία αντιμετωπίστηκαν ακόμη και στοιχειώδη ζητήματα ρουτίνας, όπως η εκπροσώπηση της χώρας στη Σύνοδο Κορυφής, δεν είναι το χειρότερο μήνυμα που εξέπεμψε η... τρόικα εσωτερικού.

Ο πραγματικός νικητής ήταν η Μέρκελ

Από τους Financial Times (via Euro2day)

Του Wolfgang Munchau

O Mario Monti αντιμετώπισε κατά πρόσωπο τη Γερμανίδα καγκελάριο και κέρδισε τη μάχη. Θα επιβιώσει μερικές εβδομάδες ή μήνες ακόμη στην πολιτική ζωή. Ήταν πολύ έξυπνο από μέρους του να απειλήσει με βέτο σε κάτι που ήθελε απεγνωσμένα η Angela Merkel. Τη στρίμωξε. Ήταν ένα παράδειγμα κλασικής ευρωπαϊκής διπλωματίας.

Ήταν όμως ένα θέαμα για τα μάτια. Αν κοιτάξουμε πίσω από τις κουρτίνες, θα δούμε ότι για την Ιταλία τουλάχιστον τίποτα δεν άλλαξε. Ο μηχανισμός σταθερόττητας European Stability Mechanism είχε ήδη τη δυνατότητα να αγοράζει ιταλικά ομόλογα στις ανοιχτές αγορές.

Το «μεγάλο παιχνίδι», η συγκυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ

Η «μνημονιακή» πολιτική απειλεί και την ακεραιότητα της χώρας

Από τη Ρήξη Ιουνίου

Του Σταύρου Χριστακόπουλου*

Ο πολύμηνος εκλογικός κύκλος, που έκλεισε με τον σχηματισμό της «μνημονιακής» συγκυβέρνησης Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ υπό τον Αντώνη Σαμαρά, διαμόρφωσε μια νέα πολιτική πραγματικότητα.

Kapoor: Τα συν και πλην της Συνόδου Κορυφής

Από το Euro2day

Την αποτίμηση των αποτελεσμάτων της συνόδου κορυφής επιχειρεί το think tank Re-Define και ο επικεφαλής του S. Kapoor, ο οποίος είναι τεχνοκρατικός σύμβουλος ευρωπαίων αξιωματούχων. Σύμφωνα με την ανάλυσή του, τα καλά νέα είναι ότι ελήφθησαν τέσσερις πολύ σημαντικές αποφάσεις:

1. Αποφασίστηκε να περάσει σταδιακά στα χέρια της ΕΚΤ η άμεση εποπτεία των τραπεζών της ευρωζώνης.

2. Αποφασίστηκε να επιτραπεί, κατ’ αρχάς, η χρήση των ευρωπαϊκών ταμείων διάσωσης – του EFSF και του ESM – για την άμεση ένεση κεφαλαίων στις προβληματικές τράπεζες.

3. Αποφασίστηκε η παραίτηση από το status του προνομιακού πιστωτή που είχαν ζητήσει τα κράτη - μέλη για τον ESM, σε ό,τι αφορά την ισπανική διάσωση.

4. Υπήρξε συμφωνία για την ενεργή στήριξη της Ισπανίας και της Ιταλίας μέσω της αγοράς ομολόγων από το EFSF-ESM, προκειμένου να αποκλιμακωθεί το spread του δανεισμού τους.

Αντίθετοι με το Σύνταγμα και το ευρωπαϊκό δίκαιο οι νόμοι για τα εργασιακά

Η απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με την απόφαση του ΣτΕ

Από Το Βήμα

Αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) αλλά και αντίθετη στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας κρίθηκαν, με μια απόφαση των πολιτικών δικαστηρίων, που ανατρέπει τα έως σήμερα δεδομένα, οι δύο μνημονιακοί νόμοι 3833/2010 και 3845/2012 που επέβαλαν μείωση των αποδοχών, των επιδομάτων, κ.λπ. των εργαζομένων στο Δημόσιο τομέα.

Είναι η πρώτη απόφαση των πολιτικών δικαστηρίων που έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε ότι οι μνημονιακοί περιορισμοί στις αποδοχές, δώρα, κ.λπ. των εργαζομένων είναι συμβατοί με τις επιταγές του Συντάγματος και την Ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία.

Η τουρκική ανάμειξη στο... ναρκοπέδιο

Από την Καθημερινή

Του Σταύρου Λυγερού

Η κατάρριψη του τουρκικού μαχητικού - κατασκοπευτικού από τη συριακή αντιαεροπορική άμυνα έδειξε τα όρια της Άγκυρας. Ούτε το ψήφισμα αλληλεγγύης του ΝΑΤΟ ούτε οι μετακινήσεις τουρκικών στρατιωτικών μονάδων στη μεθόριο ούτε η προειδοποίηση του Ερντογάν αλλάζουν το γεγονός ότι η Άγκυρα ουσιαστικά «κατάπιε» τη δυναμική ενέργεια της Δαμασκού.

Να «μεταλλαχθούμε» σε τράπεζες... να σωθούμε!

Από την Καθημερινή

Της Ζέζας Ζήκου

H ψεύτικη αίσθηση ελπίδας ότι ως διά μαγείας θα αλλάξει η ωμή πραγματικότητα για τους λαούς που υποφέρουν δεν με αφορά. Hταν, είναι και θα είναι ένα επικοινωνιακό κυνικό ντελίριο, χρήσιμο μόνο για τους κυβερνώντες και τους τραπεζίτες, που με αφήνει πλήρως αδιάφορη.

Οι λαοί δικαίως ανησυχούν για την έλλειψη της αναπτυξιακής διάστασης των επιλογών της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών, με τις θυσίες χωρίς ορατό τέλος. Οι Έλληνες αυτοκτονούν καθημερινώς. Και αυτό που μας προσφέρεται σαν μοναδική ελπίδα είναι να «μεταλλαχθούμε» σε τράπεζες, αφού μας προστατεύει η Ε.Ε.

Οι εταίροι, οι δανειστές και το «Παράσιτο» καταστρέφουν την Ελλάδα με μίσος!

Από το Μεγαλύτερο blog της πόλης

Του Γιάννη Παπαϊωάννου

Η ελληνική ελίτ είναι έρμαιο ενός ψωραλέου ευρωμεγαλοϊδεατισμού, ο οποίος – χωρίς δική της παραγωγή ή εξειδίκευση στην παγκόσμια αγορά – την έχει καταντήσει παράσιτο της Ευρωπαϊκής οικονομίας. Όμως, αντί να το παραδεχτεί, καταστρέφει τη χώρα για να κερδίσει απλώς χρόνο μήπως και καταφέρει να μείνει τελικά στο ευρώ.

Κερδίζει απλώς χρόνο ρίχνοντας στην άβυσσο αθώα θύματα. Άθλια ελληνική ελίτ, διαχρονικά ανίκανη και χωρίς δικό της σχέδιο ακόμη και μετά από τρία χρόνια κρίσης.

Έλεος. Όχι άλλα σενάρια

Από την Καθημερινή

Του Κώστα Λεονταρίδη

Εμβληματική υπόμνηση του Ισπανικού Εμφυλίου είναι η «Γκερνίκα» του Πάμπλο Πικάσο. Πάνω στον καμβά, βαλμένα με μεγαλοφυή και ανατριχιαστική λιτότητα, διαμελισμένα σώματα, ο ταύρος και το άλογο, οι ολοφυρόμενες γυναίκες, νεκρά νήπια, ορίζουν τη φρίκη μιας σύγκρουσης που ήταν το προανάκρουσμα του Δευτέρου Παγκοσμίου.

Το προνομιακό κυπριακό οικόπεδο

Από Το Ποντίκι 28.6.2012

Η (αναγκαστική) προσφυγή της Κύπρου στη «στήριξη» ευρωζώνης και ΔΝΤ δεν ερμηνεύεται μόνο με την ανάλυση των οικονομικών δεδομένων. Ευκολότερα μπορεί να αντιληφθεί κάποιος τις εξελίξεις αν έχει κατά νου ότι η αξία του κυπριακού οικοπέδου είναι ανεκτίμητη.

Από οικονομικής πλευράς το κυπριακό μέγεθος είναι ελάχιστο και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να διαταράξει τις οικονομικές ισορροπίες στην ευρωζώνη. Με πιο απλά λόγια, η άσχημη δημοσιονομική κατάσταση της Κύπρου δεν θα μπορούσε να καταστρέψει την ευρωζώνη, παρά την τεράστια τραπεζική της φούσκα.

Η μέθη του Βερολίνου

Από Το Βήμα

Του Γιώργου Μαλούχου

Τελικά είναι εντυπωσιακό πόσο ελάχιστα σοβαρά παίρνουν οι πάντες την ηγεσία του Βερολίνου: Η ίδια η Γερμανίδα καγκελάριος έχει δηλώσει ότι δεν πρέπει να περιμένει κανείς κάτι σημαντικό (ούτε) από αυτή τη Σύνοδο Κορυφής. Επίσης, μόλις χθες είπε, για δεύτερη φορά σε δύο ημέρες, ότι ευρωομόλογα δεν υπάρχουν. Έχει ξορκίσει κάθε σκέψη για κοινή ανάληψη του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Έχει πει σε όλους τους τόνους και η ίδια και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας ότι όλα αυτά δεν υπάρχουν.

Τραπεζική ένωση: Εύκολα το λες, δύσκολα το κάνεις

Από τους Financial Times (via Euro2day)

Του Lex

Είναι εύκολο να το λες αλλά δύσκολο να το κάνεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πράγματι χρειάζεται να σπάσει τον φαύλο κύκλο της ανατροφοδότησης της κρίσης από τράπεζες σε έθνη και τούμπαλιν. Η τραπεζική ενοποίηση είναι μια ιδέα προς αυτή την κατεύθυνση και θα συζητηθεί στην σύνοδο κορυφής της Ε.Ε.

Οι υπουργοί μπορούν να συζητήσουν όσο θέλουν για τα πλεονεκτήματα μιας ενιαίας εποπτείας και ρυθμιστικής αρχής κ.λπ. κ.λπ. Όμως η τραπεζική ένωση πρέπει να συγχρονιστεί με τη δημοσιονομική ένωση. Και, για την ώρα, ένα πολύ πιεστικό και χειροπιαστό θέμα της τραπεζικής ενοποίησης είναι η προστασία των καταθέσεων.

Σύννεφα πολέμου

Από topontiki.gr

Του Δημήτρη Μυ

Μπορεί να είναι... σύμπτωση, ωστόσο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και του Περσικού κόλπου κλιμακώνεται επικίνδυνα η συγκέντρωση τεράστιας δύναμης πυρός. Ακούσαμε τις προηγούμενες μέρες για την κάθοδο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου μοίρας του Ρωσικού στόλου. Σήμερα, ας δούμε την απάντηση...

Σύμφωνα με τις επίσημες αμερικανικές ανακοινώσεις μέχρι τα μέσα του επόμενου μήνα, στην εύφλεκτη περιοχή, ανοιχτά της Συρίας καθώς και στον Περσικό Κόλπο σπεύδουν οι εξής δυνάμεις:

Οι πρώην σύμμαχοι του Μιλόσεβιτς επιστρέφουν στην εξουσία στη Σερβία

Από τον Φιλελεύθερο της Κύπρου

Στα χέρια του ηγέτη του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ίβιτσα Ντάτσιτς βρίσκεται η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης της Σερβίας, σηματοδοτώντας την επιστροφή των πρώην συμμάχων του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στην εξουσία για πρώτη φορά μετά την ανατροπή του στην μαζική λαϊκή εξέγερση του 2000.

Ο Ντάτσιτς αναμένεται να αναλάβει πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ των Σοσιαλιστών, των εθνικιστών του νεοεκλεγέντος προέδρου Τόμισλαβ Νίκολιτς και ενός μικρότερου κεντροδεξιού εταίρου, σε μία εξέλιξη που ενδέχεται να επιβραδύνει τη σερβική πορεία προς την Ε.Ε. και να ενισχύσει τη ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια.

Νίκη Ιταλίας - Ισπανίας στη Σύνοδο

Από το Euro2day

Οι ηγέτες της ευρωζώνης συμφώνησαν να λάβουν έκτακτα μέτρα προκειμένου να μειωθεί το κόστος δανεισμού της Ιταλίας και της Ισπανίας και να δημιουργηθεί ένα εποπτικό σώμα για τις τράπεζες της ζώνης του ευρώ μέχρι τα τέλη του έτους, σε ένα πρώτο βήμα προς ευρωπαϊκή τραπεζική ένωση.

Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι πρακτικά πρόκειται για την πρώτη υποχώρηση – αν όχι ήττα – της Γερμανίδας καγκελαρίου από τότε που ξεκίνησε η κρίση. Η Angela Merkel συμφώνησε με αιτήματα του ευρωπαϊκού Νότου, τα οποία λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η σύνοδος απέρριπτε ρητά, όπως την απευθείας στήριξη των τραπεζών από τους μηχανισμούς στήριξης, χωρίς να εμπλέκονται και να επιβαρύνονται οι εθνικοί προϋπολογισμοί.

Ένα μανιφέστο για κοινή οικονομική λογική

Από τους Financial Times (via Euro2day)

Των Paul Krugman και Richard Layard

Έχουν περάσει περισσότερα από 4 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η χρηματοοικονομική κρίση κι οι μεγαλύτερες ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη παραμένουν βαθιά σε ύφεση, σε μία σκηνή που μοιάζει πολύ με τη δεκαετία του 1930. Ο λόγος είναι απλός: στηριζόμαστε στις ίδιες ιδέες που επικράτησαν στην πολιτική κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου. Ιδέες που έκτοτε έχουν διαψευσθεί και βασίζονται σε σημαντικές πλάνες ως προς τις αιτίες της κρίσης, τη φύση της και την κατάλληλη απάντηση.