Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ προ των πυλών...

Η κίνηση των 23 μελών της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσουν την αποπομπή του Κουβέλη από τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου με αφορμή τη θέση του περί συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του επόμενου φθινοπώρου και υπερψήφισης του Κάρολου Παπούλια ως Προέδρου της Δημοκρατίας δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.

Αντιθέτως πρόκειται για συνέχιση και κορύφωση, ύστερα από την εκλογική ανάπαυλα, μιας κόντρας που πολύ σύντομα πλέον θα οδηγήσει σε οριστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών.


Οι ανανεωτικοί του ΣΥΝ θέλουν πίσω το οικόπεδό τους στο κόμμα, το οποίο έχουν απολέσει στο ευρύτερο πεδίο του ΣΥΡΙΖΑ. Ως εκ τούτου πολλοί από την τάση αυτή επιδιώκουν την όξυνση στις σχέσεις μεταξύ κόμματος και συμμαχικού σχήματος, ώστε να υπάρξει επανασυσπείρωση του ΣΥΝ και χαλάρωση των δεσμών με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι περισσότεροι συνεργαζόμενοι με τον ΣΥΝ, οι οποίοι θεωρούν ότι πρέπει να υπάρξει ο ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίος, θεωρούν από καιρό ότι το brand name στη «ριζοσπαστική» Αριστερά δεν είναι πλέον του Συνασπισμού, αλλά αυτό του ΣΥΡΙΖΑ. Ως εκ τούτου έχουν από καιρό συμπεράνει ότι, σε περίπτωση αυτονόμησής τους, μακροπρόθεσμα αυτοί θα είναι το τμήμα που θα επιβιώσει εκφράζοντας προνομιακά τον συγκεκριμένο χώρο. Επομένως πιθανολογούν ότι έχει φτάσει η στιγμή για το ξεκαθάρισμα με τους ανανεωτικούς και ενδεχομένως με ολόκληρο τον ΣΥΝ.

Το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ είναι πλέον πολυδιασπασμένο: μια ομάδα με τον Λαφαζάνη, η οποία προτάσσει όχι τόσο τη συσπείρωση γύρω από πρόσωπα αλλά την περίφημη «αριστερή στροφή» και την ενότητα του κόμματος, μια άλλη που λειτουργεί ως «προεδρική φρουρά» του Τσίπρα, ενώ πολλά στελέχη τοποθετούνται ευκαιριακά, ανάλογα με την πολιτική συγκυρία, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να διανοηθούν τον ΣΥΝ χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τέλος, ο Αλαβάνος είναι ο «αστάθμητος» παράγοντας του παιχνιδιού καθώς από τη μια έχει το πατρονάρισμα του ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη αντιπολιτεύεται με σφοδρότητα τον Τσίπρα. Ενδέχεται να είναι ο καταλύτης μιας διάλυσης του σημερινού σχήματος και της αυτονόμησης του ΣΥΡΙΖΑ από το πλαίσιο της συνεργασίας με τον ΣΥΝ.

Βάλτε και μια σειρά παράγοντες και παραγοντίσκους, οι οποίοι βλέπουν ορατή την πιθανότητα να αποκτήσουν δικό τους κόμμα ύστερα από δεκαετίες πολιτικής ανυπαρξίας και αφού έχουν καταντήσει... πολιτικοί πρόσφυγες στον ΣΥΡΙΖΑ, και, χωρίς αμφιβολία, το «γλυκό» δένει μια χαρά.

Η συνύπαρξη όλων αυτών των ανθρώπων, με τόσο διαφορετικές προελεύσεις αλλά και αντιλήψεις, είναι απλώς αδύνατη. Όποιος έχει τη στοιχειώδη εξοικείωση με τον χώρο γνωρίζει άριστα ότι κάθε πιθανότητα συμπόρευσης είναι απλώς ανύπαρκτη. Συνεπώς το ξακαθάρισμα λογαριασμών, το οποίο αναφέραμε στην αρχή, είναι πιο κοντά παρά ποτέ.

Θα πούμε όμως περισσότερα στη συνέχεια...