Η πρώτη αντίδραση είναι η οργή. Εξ αυτού πηγάζει άλλωστε και η μέχρι τώρα αντίδραση της Οικογένειας Μητσοτάκη – κυρίως του πατριάρχη της Οικογένειας, αφού, όπως είπαμε, η Ντόρα βρίσκεται ήδη υπό το σοκ της ήττας.
Δεν είναι άλλωστε λίγο να προετοιμάζεσαι δυο ολόκληρες δεκαετίες για να ηγηθείς της Ν.Δ. και ενδεχομένως της χώρας ολόκληρης και ξαφνικά να βρίσκεσαι συντετριμμένη βλέποντας κυρίαρχο στο κόμμα τον άνθρωπο που έριξε την κυβέρνηση του μπαμπά σου και εξορίστηκε στην πολιτική έρημο για πάνω από μια δεκαετία.
Όμως η πολιτική δεν είναι στατική και εξελίσσεται χωρίς να κοιτάζει τη μελαγχολία του ηττημένου – ούτε καν τον θρίαμβο του νικητή. Έτσι, το επόμενο μεγάλο στοίχημα για το Μητσοτακαίικο θα είναι το συνέδριο της Ν.Δ., όπου ο Σαμαράς θα πάει προκειμένου να επιβεβαιώσει και στον στενό κομματικό πυρήνα τη νίκη του και – γιατί όχι; – να τη διευρύνει ελέγχοντας πλήρως τον κομματικό μηχανισμό.
Απέναντί του, η Οικογένεια έχει τον δικό της σαφή στόχο: να επιβεβαιώσει το δικό της 40% και ήδη διατυπώνεται η προειδοποίηση ότι κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τους 300.000 νεοδημοκράτες που ψήφισαν την Ντόρα.
Τα πράγματα, όμως, ίσως να μην είναι όπως φαίνονται. Η Ν.Δ. είναι ένα κόμμα εξουσίας και το λογικότερο θα είναι μια σημαντική μάζα, που βρέθηκε απέναντι στον νυν πρόεδρο, να ψάξει τώρα διαύλους επικοινωνίας μαζί του εν όψει της επόμενης περιόδου, όταν, μετά την ανασύνταξή του, το κόμμα θα μπει στη μάχη διεκδίκησης της εξουσίας.
Αυτό είναι το πρώτο ατού του Σαμαρά, ο οποίος, εκτός από την προσπάθεια να κινητοποιήσει και πάλι όσο το δυνατόν περισσότερους από τους 700.000 ψηφοφόρους της Ν.Δ. που της γύρισαν την πλάτη στις τελευταίες εκλογές, αλλά δεν μετακινήθηκαν προς άλλες κατευθύνσεις, έχει στόχο:
* Να περιορίσει στο ελάχιστο τις εσωκομματικές αναταράξεις και να είναι έτοιμος ώστε, ακόμη κι αν στις επόμενες εκλογές δεν επιτύχει να επικρατήσει του ΠΑΣΟΚ, να μη βρεθεί θύμα μαζικής ανταρσίας.
* Να δείξει ότι, όντας πανίσχυρος εσωκομματικά, μπορεί να προσελκύσει ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που έχει διαρρεύσει προς τον ΛΑΟΣ και συνεπώς ότι είναι σε θέση να διεκδικεί όντως την εξουσία.
Α λα... Γιώργος
Στο επιτελείο των σαμαρικών επικρατεί αισιοδοξία, κυρίως επειδή φέρνουν ως παράδειγμα την ανάλογη αναμέτρηση στο ΠΑΣΟΚ.
Εκεί το ισχυρό μέτωπο που είχε σχηματιστεί κατά του Γιώργου Παπανδρέου έχασε πλήρως τη δυναμική του ύστερα από την ήττα Βενιζέλου και απλώς συνεχίστηκαν για πολύ καιρό μάχες οπισθοφυλακών, οι οποίες όμως δεν δόθηκαν από τον αποδυναμωμένο εκλογικό του αντίπαλο, αλλά από το μιντιακό εκσυγχρονιστικό μπλοκ ή, καλύτερα, από τα απομεινάρια του στα εκδοτικά και ραδιοτηλεοπτικά συγκροτήματα.
Κατ’ αναλογίαν, λένε κάποιοι, η Ντόρα, η οποία είχε με το μέρος της μια ολόκληρη στρατιά υποστηρικτών στα ΜΜΕ, τον κομματικό μηχανισμό, την Αυτοδιοίκηση κ.λπ., δεν μπορεί πια να τον συντηρεί ελλείψει καθαρού στόχου και συγκεκριμένης προοπτικής.
Άλλωστε, όπως επισημαίνουν, οι στρατιές υποστηρικτών δεν παύουν να είναι κομματικά στελέχη ή επαγγελματίες και επιχειρηματίες διαφόρων διαβαθμίσεων, οι οποίοι είχαν τοποθετηθεί κοντά στην Μπακογιάννη μόνο όταν φάνηκε ότι η κατάρρευση του Καραμανλή ήταν πλέον πολύ κοντά και έπρεπε να συνταχθούν με τη διάδοχη κατάσταση και όχι επειδή ήταν κατ’ ανάγκην... θαυμαστές της.
Υπό το ίδιο πρίσμα προφητεύουν ότι ανάλογη σημαντική μετακίνηση θα υπάρξει και τώρα, υπό τον όρο βεβαίως ότι ο Σαμαράς θα πείσει ότι είναι σε θέση να κρατήσει γερά τα κομματικά γκέμια και ότι μπορεί να δώσει στη Ν.Δ. προοπτική εξουσίας.
Παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ
Με όλα αυτά να συνυπολογίζονται, δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι το 40% της εκλογής ίσως σμικρυνθεί έως το συνέδριο και, επισημαίνοντας τη δυναμική που αναπτύσσεται παραδοσιακά στο κόμμα, υπενθυμίζουν ότι και επί προεδρίας Καραμανλή το ποσοστό της Ντόρας στον κομματικό μηχανισμό καθοριζόταν εν πολλοίς ύστερα από συμφωνία με τον πρόεδρο.
Ως δεύτερο παράδειγμα επιδεικνύουν την εξέλιξη στο ΠΑΣΟΚ, όπου το ένα τρίτο των ψήφων που απέσπασε ο Βενιζέλος στην κάλπη δεν κατάφερε να εκφραστεί ούτε μέσω του ιδίου ούτε μέσω ενός αμιγούς εκσυγχρονιστικού μπλοκ το οποίο να μπορεί σήμερα να διαδραματίζει σαφή ρόλο στο εσωκομματικό παιχνίδι. Όσο κι αν είναι βέβαιο ότι ένα τέτοιο μπλοκ θα είχε την αμέριστη στήριξη και ΜΜΕ και επιχειρηματιών, αλλά και μερίδας του κόσμου του ΠΑΣΟΚ.
Συνεπώς, καταλήγουν, η δυνατότητα του Σαμαρά να κυριαρχήσει στο συνέδριο είναι κάτι περισσότερο από απτή. Έτσι το «σύστημα» της Ντόρας δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να προσαρμοστεί, μετά το ξεπέρασμα του σοκ, και να λειτουργήσει στο πλαίσιο του νέου εσωκομματικού καθεστώτος.
Σε άλλη περίπτωση θα είναι πολύ εύκολο για τους σαμαρικούς να χρεώσουν τους ντορικούς με απόπειρα υπονόμευσης και... αποστασίας. Δύο έννοιες που στην Ιστορία της Ν.Δ. έχουν πολύ βαριά σηματοδότηση.
Σαν... πολύ αισιόδοξους τους βλέπουμε τους μάγκες, αλλά τούτη την ώρα αυτοί έχουν το μαχαίρι, αυτοί και το πεπόνι, επομένως το αν έχουν άδικο σε όσα εκτιμούν και προβλέπουν, μόνο το συνέδριο θα το δείξει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου