Του Άγγελου ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ
Από την Αυγή, 04.12.2009
Βρέθηκα στη Ρωσία το 2006. Το πρόγραμμα περιλάμβανε τις εκδηλώσεις του Ρωσικού Κοινωνικού Φόρουμ με την ευκαιρία της συνόδου των G8, στην Αγία Πετρούπολη.
Διαπαιδαγωγημένος με τις «επιτυχίες της μεγάλης χώρας του Λένιν που πρώτη στον κόσμο οικοδόμησε τον σοσιαλισμό», ένιωθα συγκίνηση που θα βρισκόμουν στη Μόσχα, έστω και δεκαπέντε χρόνια μετά την κατάρρευση...
Στο ξενοδοχείο «Κόσμος» -χτισμένο στην Ολυμπιάδα της Μόσχας- με περίμενε η πρώτη μου έκπληξη. Οι κοπέλες που περίμεναν υπομονετικά στο σαλόνι τους πελάτες για να τους κρατήσουν συντροφιά τη νύχτα. Θαρρούσες ότι ήταν μέρος του προσωπικού...
Στο μεγάλο πάρκο μπροστά στο ξενοδοχείο δεσπόζει το μνημείο των κοσμοναυτών. Ένα πανύψηλο μνημείο, που με φέρνει πίσω στα παιδικά μου χρόνια, όταν στην Αθήνα ήλθε ο πρώτος Σοβιετικός κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν.
Στο Θησείο, όπου ο Γκαγκάριν θα επισκεπτόταν το Αστεροσκοπείο Αθηνών, η υποδοχή ήταν θριαμβευτική. Ακολούθησε η εντυπωσιακή έξοδος του Λεόνοφ από το διαστημόπλοιο και ο περίπατός του στο χάος. Ήμουν ενθουσιασμένος με τον πρωταθλητισμό της σοβιετικής πατρίδας στην κατάκτηση του διαστήματος, που αποδείκνυε... την υπεροχή του σοσιαλισμού.
Τώρα βρισκόμουν μπροστά στο μεγαλοπρεπές μνημείο με τα γλυπτά των κοσμοναυτών στη βάση και το «Βοσχόντ» που εκτόξευσε τον Γκαγκάριν. Το μνημείο υπό πλήρη εγκατάλειψη, σχεδόν δημόσιο ουρητήριο, βαμμένο με μπογιές και με μοναδικούς επισκέπτες μια παρέα νεαρούς Ρώσους που κατανάλωναν αφειδώς μπύρες. Μας κοίταζαν σαν ούφο να φωτογραφίζουμε και κρυφογελούσαν.
Η Κόκκινη Πλατεία παραμένει το σημείο αναφοράς της Μόσχας. Στο Μαυσωλείο του Λένιν οι ουρές είναι ατελείωτες. Το καλοκαίρι η αναμονή μπορεί να φτάσει και τη μιάμιση ώρα. Τώρα, όμως, κάποιοι τουριστικοί πράκτορες με ένα λαδωματάκι των υπευθύνων της φρουράς, που αντιστοιχεί σε δύο με τρία ευρώ στον κάθε επισκέπτη, σε βάζουν στο Μαυσωλείο γρήγορα, εκτός ουράς. Προτίμησα να στηθώ επί μία ώρα δίπλα σε ένα γκρουπ Ισραηλινών, που, αν και ηλικιωμένοι οι περισσότεροι, περίμεναν υπομονετικά. Έτσι για τον Λένιν...
Βγαίνοντας από το Μαυσωλείο, με πολλές σκέψεις, με περιμένει άλλη μια μελαγχολία...
Καμιά εκατοστή παππούδες και γιαγιάδες, περιφέροντας σαν εικονίσματα δύο μεγάλες φωτογραφίες του Λένιν και του Στάλιν και με ένα προβληματικό κασετόφωνο να παιανίζει τον ύμνο της Σοβιετικής Ένωσης, έχουν μπει στην Κόκκινη Πλατεία και οδεύουν προς το Μαυσωλείο για να καταθέσουν λουλούδια. Γύρω-γύρω οι τουρίστες φωτογραφίζουν το θέαμα, ενώ οι νέοι περνούν αδιάφοροι. Το απαξιωμένο μνημείο των κοσμοναυτών και τώρα οι παππούδες με τον Στάλιν, απομεινάρια του ονείρου με το οποίο μεγάλωσα...
Δίπλα από την Κόκκινη Πλατεία, πίσω από το Ιστορικό Μουσείο, μας περιμένει η τελευταία έκπληξη. Εδώ συναντάς ό,τι θέλεις: σουβενίρ του Κόκκινου Στρατού, μπάντες που παίζουν, υπαίθριους ζωγράφους. Η ατραξιόν όμως είναι οι εκπληκτικοί σωσίες του Λένιν, του Στάλιν, του Μαρξ αλλά και του Τσάρου Νικόλαου. Μια φωτογραφία με κάποιον από αυτούς σου κόστιζε τότε πέντε ευρώ.
Ο Λένιν, σαραντάρης με το γενάκι και τα σπινθηροβόλα μάτια, την τραγιάσκα, το κοστούμι, με την «Πράβδα» να ξεπροβάλλει στο πέτο, χαμογελαστός, μας πλησιάζει και σε άπταιστα ελληνικά μας κουφαίνει:
- Ρε παιδιά, μήπως υπάρχει κανένα CD του Μαζωνάκη;
Αδυνατούμε να απαντήσουμε αμέσως, κοκαλωμένοι από το αναπάντεχο. Ένας Λένιν να σου ζητάει Μαζωνάκη!
- Όχι, του λέει κάποιος, ατύχησες. Αλλά πως έτσι;
- Α, μου αρέσει ο Μαζωνάκης. Έμεινα στην Αθήνα πέντε χρόνια. Στα Εξάρχεια έμενα και δούλευα οικοδομή χωρίς χαρτιά. Όταν ήλθε ο Καραμανλής με διώξανε! Εντάξει, εδώ βγάζω πιο πολλά λεφτά, μπορεί και εκατό ευρώ την ημέρα. Αλλά έχασα το ψάρεμα και το ουζάκι, λέει αναπολώντας.
- Και ο Στάλιν πού είναι σήμερα; τον ρωτάμε παρατηρώντας ότι ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς απουσίαζε.
- Α τον βλάκα! Είναι φίλος μου ο Στάλιν. Αλλά πίνει πολύ. Χθες τα κοπάνησε σε ένα μπαρ και σήμερα δεν εμφανίστηκε, μας λέει ο Λένιν.
Μας αποχαιρετάει δίνοντάς μας τη διεύθυνσή του για το CD του Μαζωνάκη.
Φεύγουμε από τη Μόσχα την επομένη το πρωί προς Αγία Πετρούπολη. Αλλά γι' αυτήν αξίζει να μιλήσει κανείς ξεχωριστά. Γιατί δεν χωνεύεται εύκολα να δεις το Λένινγκραντ να έχει καταληφθεί από Αμερικανούς πράκτορες λόγω... G8.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου