Όταν η απελπισία συναντά τη χυδαιότητα

Από Το Ποντίκι 10.12.2009)

Το ότι ο Καρατζαφέρης ανησύχησε σφόδρα από την εκλογή Σαμαρά δεν είναι καινούργιο. Πριν ακόμη ο... Καλαματιανός βρεθεί πρόεδρος της Ν.Δ., ο μπαρμπα-Γιώργος προειδοποιούσε ότι, έτσι και τον κάνουν αφεντικό στο γαλάζιο μαγαζί, θα έχουμε διάσπαση.

Εντάξει, ο άνθρωπος δεν έλεγε κάτι διαφορετικό από τα παπαγαλάκια της Ντόρας, απλώς αυτός είχε έναν λόγο παραπάνω: έπρεπε πάση θυσία να προστατέψει το δικό του πολιτικό μαγαζί, το οποίο, κολλημένο σαν βδέλλα στο μητρικό κόμμα της Δεξιάς, ρουφούσε συνεχώς... αίμα.

Φαίνεται ότι η επιβεβαίωση του χειρότερου – για τον ίδιο και τον ΛΑΟΣ του – σεναρίου, αν και από καιρό φαινόταν βέβαιη, του ’φερε μαύρη απελπισιά.

● Πώς αλλιώς να εξηγήσεις το ότι άρχισε να τα βάζει με τις καημένες – πλην αξιοπρεπέστατες – καθαρίστριες των 500 ευρώ, που επιπλέον ήταν θύματα μιας νταβατζίδικης και φασιστικής βίας;

● Πώς να εξηγήσεις το ότι άρχισε να μιλάει για... κόκκινα φωτάκια, όταν ο Τσίπρας, απαντώντας στην τετριμμένη και εντελώς ανόητη επίθεσή του, του αντιγύρισε ότι το κόμμα του είναι πανικόβλητο μετά την εκλογή Σαμαρά;

Η έκρηξη χυδαιότητας του Καρατζαφέρη, η οποία τον οδήγησε σε μια σειρά... εξηγήσεων και επεξηγήσεων προκειμένου να ανασκευάσει, έχει ένα ενδιαφέρον πολιτικό υπόβαθρο, σχετικό με τις αλλεπάλληλες πολιτικές του αποτυχίες – ή, έστω, πρόσκαιρες μόνο μικροεπιτυχίες. Ας το δούμε βήμα προς βήμα.


«Κήρυκας» της τάξης

Το πρώτο του μεγάλο μέτωπο ήταν με τον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο επιτέθηκε, μαζί με το σύνολο των... νομιμοφρόνων ΜΜΕ, επιχειρώντας να τον εμφανίσει περίπου ως υποκινητή και δημιουργό του χάους που δημιουργήθηκε τον περσινό Δεκέμβριο ύστερα από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Επαμεινώνδα Κορκονέα.

Ωστόσο ο διαπρύσιος κήρυκας της τάξης και της ασφάλειας δεν κατάφερε και πολλά πράγματα. Η περαιτέρω συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, που τον οδήγησε στη χαμηλή επίδοση των ευρωεκλογών και των βουλευτικών εκλογών του 2009, τελικά οφειλόταν πολύ περισσότερο στους εσωτερικούς κραδασμούς του παρά στην απόπειρα ενοχοποίησής του από Καρατζαφέρη και λοιπούς.

Ούτως ή άλλως όμως θα ήταν παράδοξο να περιμένει κάποιος ότι ο ΛΑΟΣ θα περίμενε να υφαρπάξει ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο τίποτε δεν δείχνει ότι υπάρχει διαφιλονικούμενο εκλογικό κοινό. Επομένως θα έπρεπε να προσδιορίσουμε την επιθετικότητά του στον στόχο της επιβεβαίωσης ότι το κόμμα του Καρατζαφέρη είναι, σε αντίθεση με τη Ν.Δ. του Καραμανλή και της Ντόρας, ο πραγματικός θεματοφύλακας του νόμου, της τάξης και του «πατριωτικού» χαρακτήρα της Δεξιάς.

Εκ του αποτελέσματος η στρατηγική του φαίνεται ότι απλώς του απέδωσε πρόσκαιρο κέρδος εις βάρος της Ν.Δ. Πέραν τούτου, ουδέν.


Μαϊμού ηθικολογία

Το δεύτερο μεγάλο μέτωπο του Καρατζαφέρη αφορούσε το ΚΚΕ, παρ’ ότι την πρώτη περίοδο της ύπαρξης του ΛΑΟΣ ήταν συχνές οι θετικές αναφορές όχι μόνο στο κομμουνιστικό κόμμα της χώρας μας, αλλά και στον... Άρη Βελουχιώτη. Η κουτοπόνηρη αυτή απόπειρα προσέγγισης του εκλογικού κοινού του ΚΚΕ σύντομα αποδείχτηκε ότι δεν περπατούσε.

Άλλωστε το ΚΚΕ είναι το κοινοβουλευτικό κόμμα που, με πολύ περισσότερη αξιοπιστία από τον ΛΑΟΣ και διάφορους άλλους, και κυρίως με αριστερή οπτική και επιχειρηματολογία, δικαιούται να αρνείται το σχέδιο Ανάν και να προβάλλει θέσεις για το «Μακεδονικό» ήδη από τη δεκαετία του 1990 οι οποίες σήμερα αποτελούν την «κόκκινη γραμμή» που σύμπας ο πολιτικός κόσμος επικαλείται.

Υπ' αυτήν την έννοια, μπορεί κάποιος ευλόγως να υποστηρίξει ότι ο Περισσός έχει αποτελέσει ένα αξιόπιστο ανάχωμα στην πολυπόθητη «διεύρυνση» του εκλογικού κοινού του Καρατζαφέρη και του κόμματός του προς τις λαϊκές τάξεις, στις οποίες κυρίως εντοπίζονται, μεταξύ άλλων, και οι δικαιολογημένες ανησυχίες για τα εθνικά θέματα.

Ύστερα απ’ αυτή την αποτυχία, είδαμε το προεκλογικό κρεσέντο του Καρατζαφέρη για τα οικονομικά του ΚΚΕ και τις ατεκμηρίωτες «καταγγελίες», που ωστόσο δεν φαίνεται να επέφεραν πλήγμα στον Περισσό, ο οποίος είδε μάλλον κάποιο κόσμο του να επιλέγει την αποχή και σε καμιά περίπτωση τον... ΛΑΟΣ.


Διαρροές

Κατόπιν τούτων ο Καρατζαφέρης, αν και εκλογικά ενισχυμένος στις τελευταίες βουλευτικές, ξέμεινε με τις διαρροές από τη Ν.Δ. και τα ευφυολογήματα περί δεξιάς «πολυκατοικίας», τα οποία είχαν νόημα όσο η καραμανλική Ν.Δ. παρέπαιε. Και φαινόταν ότι το «μαγαζί» θα γνώριζε καινούργιες πιένες σε περίπτωση επικράτησης της Ντόρας Μπακογιάννη στην κούρσα διαδοχής στην ηγεσία του κόμματός της.

Τίποτε όμως στη ζωή δεν είναι δεδομένο εκ των προτέρων κι έτσι η ανατροπή από τον Σαμαρά στο – κατά πολλούς στημένο – εσωκομματικό παιχνίδι της Ν.Δ. άλλαξε δραματικά και τους όρους με τους οποίους θα πολιτεύεται στο εξής ο ΛΑΟΣ.

Άλλωστε ο Σαμαράς – που είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να δώσει αφορμές στον Καρατζαφέρη να τον υπερκεράσει στο «Μακεδονικό», στο οποίο υπάρχει ήδη η καραμανλική «κόκκινη γραμμή» του Βουκουρεστίου – από το βήμα του συνεδρίου της Ν.Δ. έχει ήδη διακηρύξει ότι «θέλουμε ένα κόμμα που θα μπορεί να λέει "όχι" στα σχέδια Ανάν για την Κύπρο».

Σημειώστε και κάτι άλλο, που έχει το δικό του ενδιαφέρον: Ήδη έχουν αρχίσει τα σενάρια για μεταπήδηση στελεχών του ΛΑΟΣ στη Ν.Δ. και έχουν δημοσιευτεί ακόμη και ονόματα βουλευτών. Τα σενάρια δεν ακούγονται ως εντελώς απίθανα, πάντως, δεδομένου ότι η εσωτερική κατάσταση στον ΛΑΟΣ δεν χαρακτηρίζεται, εδώ και καιρό, από... ομοψυχία.

Ύστερα απ’ όλα αυτά, είναι μάλλον φυσιολογικό ο Καρατζαφέρης να περνάει περίοδο... νευρικής κρίσης. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε όχι μόνο τα απίστευτα φάουλ, τα οποία υπενθυμίσαμε στην αρχή, αλλά και τις αψυχολόγητες «προτάσεις» περί πρόωρων εκλογών, που διατυπώθηκαν στα... εξηντάμερα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες τελικά απλώς οδήγησαν σε αλλεπάλληλες κωλοτούμπες;

Χαρακτηριστικό δείγμα της σύγχυσης του προέδρου του ΛΑΟΣ, τέλος, ήταν η τελευταία του ατάκα για τον Σαμαρά, για τον οποίο έλεγε εσχάτως ότι η εκλογή του θα οδηγήσει σε διάσπαση τη Ν.Δ.

Αναφερόμενος στο θέμα της ΠΓΔΜ και στον νέο πρόεδρο της Ν.Δ., ο Καρατζαφέρης είπε τη Δευτέρα ότι ο Αντώνης Σαμαράς «δεν θα ξεχάσει ποτέ τον λόγο για τον οποίο έριξε, το 1993, την κυβέρνηση της Ν.Δ. και θα συνεχίσει τον αγώνα για τα εθνικά θέματα». Μεγάλο γλέντι...