Υποτελείς και στον «σουλτάνο»;

Από topontiki.gr

Το περασμένο διήμερο το τουρκικό ωκεανογραφικό ερευνητικό σκάφος Çeșme προχώρησε σε πετρελαϊκές έρευνες σε περιοχή «υψηλού πετρελαϊκού ενδιαφέροντος», 15 μίλια βόρεια της Σαμοθράκης και 8 μίλια από τις ακτές της ελληνικής Θράκης, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Γίνονται τέτοια πράγματα και στην εποχή του Γιώργου Παπανδρέου και της ελληνοτουρκικής προσέγγισης;


Τι άλλαξε από το 1976, όταν ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, ρητόρευε στη Βουλή προτρέποντας την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να βυθίσει το «Χόρα»; Για τους νεότερους το 1976 υπήρχε και Κωνσταντίνος Καραμανλής και ένας Παπανδρέου (Ανδρέας), όπως επίσης υπήρχε και τουρκικό σεισμογραφικό σκάφος, το οποίο ερευνούσε και τότε την υφαλοκρηπίδα μας.

Παρόμοιες έρευνες, πάντα στην υφαλοκρηπίδα μας, πραγματοποίησαν οι Τούρκοι και το 1987 επί πρωθυπουργίας του Ανδρέα Παπανδρέου και λίγο έλειψε να οδηγήσουν σε ελληνοτουρκική σύγκρουση. Αντί σύγκρουσης έγιναν διαπραγματεύσεις και, καθώς οι Τούρκοι είναι πιο καπάτσοι, ο Ανδρέας Παπανδρέου μόλις σηκώθηκε από το τραπέζι των συνομιλιών ομολόγησε δημόσια πως έκανε λάθος (mea culpa).

Ποιο ήταν το λάθος του; Συμφώνησε Ελλάδα και Τουρκία να μην πραγματοποιούν έρευνες στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου. Με αυτόν τον τρόπο ο Ανδρέας Παπανδρέου πάγωσε αυτοβούλως την άσκηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Τη στασιμότητα αυτή εκμεταλλεύτηκε με επιμέλεια η Τουρκία και μέχρι σήμερα έχει κατορθώσει (μετά και την κρίση των Ιμίων) να προωθήσει διεθνώς τη θέση της περί ύπαρξης αμφισβητούμενων νησιών, άρα και γκρίζων ζωνών, στο Αιγαίο.

Αυτό που έχει αλλάξει από εκείνα τα «ένδοξα» χρόνια (1976, 1987) είναι πασιφανές: Η Τουρκία βρίσκεται πια πολύ κοντά στο να επιβάλει (με τον τσαμπουκά της δύναμής της) την άποψή της περί συγκυριαρχίας και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου. Η σιωπή με την οποία η Αθήνα παρακολούθησε τις τουρκικές έρευνες οκτώ μόλις μίλια από τις ακτές της Θράκης τι άλλο μπορεί να σημαίνει παρά την υποταγή της κυβέρνησης (εκτός από τις εντολές του ΔΝΤ) και στις απαιτήσεις της Άγκυρας;