Σφαλιάρα... δευτέρα φύσις

Μετρήστε πόσους εκβιασμούς και πιέσεις δέχτηκε η Ελλάδα μέσα σε ελάχιστες μόνον ημέρες. Αλλά και σε πόσες απ’ αυτές προσαρμόστηκε ή παρέμεινε απλώς αναποφάσιστη, καθώς είναι αδύναμη να δυσαρεστήσει έστω και έναν από τους μεγαλόσχημους εκβιαστές και τοκογλύφους της:

1. Επιβεβαιώθηκαν όλες οι νηφάλιες προβλέψεις και τελικά το ΔΝΤ ενεπλάκη στην παρακολούθηση της πορείας υλοποίησης του Προγράμματος Σταθεροποίησης – το σχετικό κλίμα προετοιμαζόταν από την κυβέρνηση μέρες πριν από την εξέλιξη αυτή.

2. Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί μάς έθεσαν τα εξοπλιστικά – φρεγάτες, άρματα, μαχητικά αεροσκάφη – ως προϋπόθεση για τη στήριξή τους. Το ότι διεφάνη πρόθεση υποστήριξης εκ μέρους τους, η οποία συντόμως αναιρέθηκε (όπως εκ μέρους μας εκφράστηκε η πρόθεση αγοράς γαλλικών φρεγατών και Eurofighter και διά... δημοσιευμάτων επίσης αναιρέθηκε) απλώς επιβεβαίωσε τον εκβιασμό, έναντι του οποίου, κατά πάσαν πιθανότητα, η κυβέρνηση πέταξε την μπάλα στην εξέδρα επιχειρώντας να «αγοράσει» χρόνο!


Δεν είναι τόσο εύκολο να προτιμήσεις τα Eurofighter από τα αντίστοιχα αμερικάνικα, όπως επίσης δεν είναι εύκολο να πάρεις γερμανικά άρματα ΤΟΜΑ αντί για ρώσικα – ή το αντίστροφο.

3. Στη Μόσχα, στο ταξίδι του πρωθυπουργού Γιώργου, οι Ρώσοι χτύπησαν «μια στο καρφί και μια στο πέταλο»:

* Ο πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ την Τρίτη (μετά τη συνάντηση, παρουσία του Ρώσου διευθυντή της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας για τη στρατιωτικο-τεχνική συνεργασία Μιχαήλ Ντμίτριεφ) μας ξαπόστειλε – με δημόσια δήλωσή του – στο ΔΝΤ και τη Διεθνή Τράπεζα για να δανειστούμε και να... «λύσουμε» τα οικονομικά προβλήματά μας.

* Ο πρωθυπουργός – και πραγματικό αφεντικό της Ρωσίας – Βλαντίμιρ Πούτιν, μετά τη δική του συνάντηση με τον Γ. Παπανδρέου (η οποία έγινε παρουσία του αντιπροέδρου της ρωσικής κυβέρνησης Ι. Σέτσιν, αρμόδιου για ενεργειακά θέματα, αφού προηγουμένως ο πρωθυπουργός της Ελλάδας είχε μιλήσει για έναρξη κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης εντός εξαμήνου), γλύκανε τον πόνο μας λέγοντας ότι η «αρκούδα» θα κάνει ό,τι δυνατόν για να δώσει νέα ώθηση στις διμερείς σχέσεις.

4. Την ίδια μέρα – της συνάντησης με τους Ρώσους – ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα εκδήλωνε με «διαρροές» το... ανυπόκριτο ενδιαφέρον του για τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας: ο εκπρόσωπός του Ρόμπερτ Γκιμπς δήλωνε ότι μια σειρά σύμβουλοι του Ομπάμα «είχαν συνομιλίες με τον πρόεδρο για την κατάσταση στην Ελλάδα και τον ενημέρωσαν για τις τελευταίες πληροφορίες σχετικά με τις δυσκολίες με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι οι Έλληνες και ευρύτερα η Ε.Ε.».

Με δεδομένους τους εκβιασμούς, τον βαθιά πολιτικό χαρακτήρα της αντιμετώπισης της κρίσης, αλλά και τη δεδομένη πίεση της Τουρκίας, αποτελεί πράγματι ένα μεγάλο ζήτημα το πώς η ελληνική κυβέρνηση θα διαχειριστεί τη μετατροπή της σε οικονομικό και κοινωνικό πειραματόζωο. Όταν μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός της αποδέχεται μοιρολατρικά τη μείωση της εθνικής κυριαρχίας της και ο υπουργός του επί των Οικονομικών παρομοιάζει τη χώρα με τον (ακυβέρνητο) «Τιτανικό».

Στο ερώτημα αν είναι εύκολη η διαχείριση αυτή από μια χώρα – και ειδικότερα την πολιτική τάξη που την κυβερνά – μαθημένη στις σφαλιάρες η απάντηση είναι αυτονόητη: Όχι μόνο δεν μπορεί, αλλά εν τέλει θα βρεθεί χωρίς ούτε μια πραγματική συμμαχία...